Άρθρα

Δημοσιεύτηκε στισ

Οι τσιχλόφουσκες φουσκώνουν και μετά σπάνε

•Βλέπω πολλούς να θαυμάζουν την Τραμπικη μεγαλοσύνη.Δεν θα αργήσει η ώρα που δεν θα ξέρουν τι να πουν.Ο άνθρωπος νομίζει ότι η νέα αρχιτεκτονική του κόσμου θα δημιουργηθεί από μια συμφωνία κυρίων με τον Πούτιν.Απο το τηλέφωνο.Σε χρόνο 0,όπως Θεός δημιούργησε το κόσμο.Ποσο πλανάται.Ο Πούτιν τον γλεντά.Ηδη το Ουκρανικό οδηγείται σε αδιέξοδο.MRGA.Make Russia great again.Ζει στη κοσμάρα του και θέλγει τους αφελείς και τους υποτακτικούς του.
•Οι δασμοί και οι εμπορικοί πόλεμοι.Σε λίγο,σε άμεσο πολιτικό χρόνο,θα ψάχνει τρόπο να τους μαζέψει ,όταν συγκεντρώσει την μηνι των ολιγαρχών που τον στηρίζουν και θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν.Μαζι κι ο Μασκ .Σε στενό σύνδεσμο με τους καταναλωτές.Η Κίνα κάνει ασκήσεις στην Ταιβαν,πρελούδιο του τι θα συμβεί,και αυτός βάζει δασμούς στην Ταιβαν και τους πιγκουίνους σε κάτι νησάκια.Διωχνει τους μετανάστες και παριστάνει το θηρίο και σε λίγο θα τους αναζητά και δεν θα έρχονται.Καθε μέρα λέει μια μπούρδα και αυτοθαυμαζεται σαν γέρικο κοκόρι.Θελει να κάνει την Αμερική δικτατορία ενος ανδρος αλλά υπάρχει και η άλλη μισή Αμερική .Η Ευρώπη αφυπνίζεται από τον λήθαργο αργά αλλά όταν ξυπνήσει δεν θα έχει επιστροφή.Θα ακούει Αμερική και θα φρικιά.Ποιος συναλλάσσεται με αποδεδειγμένα αφερέγγυους.
•51η Πολιτεία η Γροιλανδία.52η ο Καναδάς.53η η Ουκρανία.54η η Γάζα.Το τι θα πάρει δεν μπορώ να σας το πω γιατί έχω καλή ανατροφή.Αλλα αυτό θα πάρει στο τέλος της ημέρας.

Πάνος Μπιτσαξής

Δημοσιεύτηκε στισ

Το να είσαι χρήσιμος στον κόσμο είναι ο μόνος τρόπος για να είσαι ευτυχισμένος.

Όλος ο κόσμος είναι μια σειρά από θαύματα, αλλά είμαστε τόσο συνηθισμένοι σε αυτά που τα αποκαλούμε συνηθισμένα πράγματα..

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, Δανός παραμυθάς.

Γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1805, μια μέρα που χάρισε στον κόσμο έναν ευγενικό συγγραφέα για τα παιδιά. Κι όμως, η αλήθεια είναι πιο οξεία. Ο Άντερσεν δεν έγραψε για να νανουρίσει τα παιδιά, έγραψε για να αποκαλύψει πράγματα που οι ενήλικες αρνούνται να δουν….

Δημοσιεύτηκε στισ

«Δίλημμα του Σκαντζόχοιρου»

Το «Δίλημμα του Σκαντζόχοιρου», όπως χρησιμοποιήθηκε και παραδόθηκε από τους δύο Τιτάνες του πνεύματος, τον Σοπενχάουερ και τον Νίτσεέχει ως εξής:

            «Μία ομάδα σκαντζόχοιρων προσπαθούν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο για να ζεσταθούν μια κρύα μέρα…Ωστόσο, όταν το πραγματοποιήσουν, αναπόφευκτα τραυματίζουν ο ένας τον άλλο με τα αιχμηρά τους αγκάθια και απομακρύνονται. Κάθε φορά που έχουν ανάγκη να ζεσταθούν, συμβαίνει το ίδιο. Έτσι, πηγαίνουν πίσω-μπρος από το ένα βάσανο στο άλλο (από το κρύο στον τραυματισμό), μέχρι που βρίσκουν μεταξύ των δύο κακών μια λογική απόσταση, από την οποία μπορούν να τα αντέξουν. Κι αυτή την απόσταση την ονόμασαν ευγένεια και καλούς τρόπους».

          Αυτή είναι μια πιο σύντομη εκδοχή της συμβολικής ιστορίας, την οποία παραθέτει ο Γερμανός φιλόσοφος Αρθούρος Σοπενχάουερ στο κείμενο «Οι σκαντζόχοιροι», του βιβλίου Πάρεργα και Παραλειπόμενα (1851).

          Με βάση την παραπάνω σύντομη περιγραφή του «Διλήμματος του Σκαντζόχοιρου» όλοι αντιλαμβάνονται πως στο νοηματικό του πεδίο ενυπάρχουν ταυτόχρονα σε μία περίεργη σχέση οι ανάγκες-συναισθήματα της Οικειότητας και της Μοναξιάς.
          Ο άνθρωπος, δηλαδή, επιδιώκει τη σχέση-συνύπαρξη με τους συνανθρώπους του,  αφού το συναίσθημα της Οικειότητας είναι δεσπόζον στο βαθμό που συνοδεύεται από  ένα άλλο μεγάλο πλήθος θετικών συναισθημάτων (ασφάλεια, σιγουριά, επιβεβαίωση, κοινωνική αποδοχή…).

             Ωστόσο ο άνθρωπος γνωρίζει πως το συναίσθημα της Οικειότητας πολλές φορές συνοδεύεται και από αρνητικές εμπειρίες στο βαθμό η σχέση-τριβή με τους συνανθρώπους μας περιορίζει ως ένα βαθμό την ελευθερία μας και δρα περιοριστικά στις κινήσεις μας.
        Το αναμφισβήτητο αυτό στοιχείο δρα ανασταλτικά στην επιδίωξη της Οικειότητας από πολλούς που επιλέγουν αντί αυτής τη Μοναξιά ως προϋπόθεση για την ελευθερία και την εσωτερική τους πληρότητα. Νιώθουν και πιστεύουν, δηλαδή, πως η Μοναξιά λειτουργεί ως εκκολαπτήριο της ανθρώπινης ελευθερίας,αφού απαλλάσσει το άτομο από την διαβρωτική όσο και ψυχοφθόρα προσαρμογή και συμβιβασμό που επιβάλλει από τα πράγματα η κοινωνική συνύπαρξη με «δόλωμα» την Οικειότητα. 

Πηγή: Ιδεοπολις