Η διάκριση Ορεινών- Πεδινών, ανάγεται στην Εθνοσυνέλευση της Γαλλικής Επανάστασης του 1789. Τότε, οι ριζοσπαστικοί με τις πλέον επαναστατικές ιδέες, κατέλαβαν το άνω αριστερό μέρος της αίθουσας της Εθνοσυνέλευσης και ονομάσθηκαν Ορεινοί επειδή τα έδρανά τους ήταν στο ψηλότερο μέρος του αμφιθεάτρου. Μεταξύ των Ορεινών ήταν ο Νταντόν, ο Μαρά, ο Σαιν Ζυστ και άλλοι από την ομάδα των Επαναστατών της Γαλλικής Επανάστασης.
Omnia mea mecum porto
«Ο,τι είναι δικό μου το κουβαλάω μαζί μου» σημαίνει η φράση. Ο Κικέρων τη χρησιμοποίησε αρχικά για να περιγράψει την προκατάληψη της πίστης της Πριήνης, ότι τα μόνα αγαθά που χρειάζεται κάποιος είναι η σοφία και ο χαρακτήρας. Αυτές τις ημέρες, ωστόσο, ο Βίας ο Πριηνεύς –ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας– ενδεχομένως να μιλούσε εξίσου εύκολα για το smartphone του!
Τι όμορφοι στίχοι με νόημα !!
Το τραγουδήσατε το θυμάστε;;
Σπίτι μου σπιτάκι μου
Και φτωχοκαλυβάκι μου
Χώρα που γεννήθηκα
Ποτέ μου δε σ’ αρνήθηκα
Σπίτι μου σπιτάκι μου
Αγιάτρευτο μεράκι μου
Κι αν τον κόσμο γύρισα
Κοντά σου ξαναγύρισα
Της γειτονιάς μου τα παιδιά
Φέραν λουλούδια και κλαδιά
Ο κήπος γέμισε πουλιά
Κι έγινε η μέρα Πασχαλιά
Της γειτονιάς μου τα παιδιά
Φέραν τα τέσσερα κλειδιά
Το σπίτι γέμισε με φως
Κι έγινε ο ήλιος αδερφός
Σπίτι μου σπιτάκι μου
Και φτωχοκαλυβάκι μου
Πάλιωσαν οι θάλασσες
Μονάχα εσύ δεν πάλιωσες
Σπίτι μου σπιτάκι μου
λαμπριάτικο κεράκι μου
Την καρδιά μου φώτισες
Και βάλσαμο με πότισες !!!
Νίκος Γκάτσος.
•Το καζάνι πετάει καυτούς ατμούς. Ατμούς βίας και Ακροδεξιάς. Είναι οι σύγχρονοι desperados που αισθάνονται στο περιθώριο. Χωρίς πλοίο και χωρίς οδό.
Στη Γαλλία διαδηλώνουν αγρίως εικοσάρηδες με θεμα αν η σύνταξη θα είναι στα 62 η στα 64. Προφανως είναι μόνο ο σπινθήρας. Η Λεπεν καραδοκεί. Στην Ισπανία το Vox πολιορκεί την εξουσία. Στην Ολλανδία τρίβουν τα μάτια τους. Η Μελονι γινεται πρότυπο αναφορας. Ο Ορμπαν είναι πλεον ανεκτός.
Η βασική ιδέα είναι απλή.Η πολιτική υπηρετει τις ελίτ και μας μας περιφρονούν και δεν μας υπολογίζουν.
•Βλέπουν Λχ τη διάσωση της Credit Suisse, αναγκαία ασφαλώς, και την ίδια στιγμή τον CEO της αμέριμνο να απολαμβάνει την πισίνα μιας σπιταρόνας.Τη δε σύζυγο κεντρικού της manager να επιδεικνύει τα οπίσθια της σε φωτό πάρτυ. Βγάζουν φλύκταινες.
•Οτιδήποτε έστω και αμυδρά ακουμπά το πενιχρό εισόδημα των desperados φέρνει άναρχη αντίδραση.Ας πάρουμε το μάθημα εγκαίρως.Για λόγους ουσίας και κοινωνικης συνοχής όχι από φόβο.
•Άκουγα χτες για την «αγωνία» των εργοδοτών του τουριστικού κλάδου.75000 θεσεις εργασίας κενές.Τις «σκέψεις» να μετακληθεί προσωπικό από φτωχές χώρες της Ασίας. Εκτενές το ρεπορτάζ.Το μονο που παρέλειψαν να πουν είναι το πόσα δίνουν και δεν πάει κανείς.Γιατί υποθέτω.Εδώ ζω.Αν θες να δίνεις 780 μικτά για 12 ωρες δουλειά και να προσφέρεις κατάλυμα τρώγλη ,αι παράτα μας κι εσυ κι οι αγωνίες σου.Κι αν η λύση σε αυτο είναι να φέρεις Μπαγκλαντεσιανους δουλοπάροικους θα πρεπε κάποιο κράτος να σου πει όχι. Δώσε τους σωστούς μισθούς και δεν θα υπάρξει ούτε ένα κενό. Αν δεν θες κλείσε. Γιατί δεν μιλάμε για επιχειρήσεις που φυτοζωούν.Μιλαμε για υψηλή κερδοφορία και απληστία.
Πάνος Μπιτσαξής
Η φαντασία μας είναι αυτή που μας καθιστά ανθρώπους – αυτή η μοναδική ικανότητα να οραματιζόμαστε αυτό που δεν υπάρχει έχει μακρά εξελικτική ιστορία
κρίμα η χειμερινή φροντίδα ….κάποιοι “έξυπνοι” πιστεύουν ότι κλέβοντας θα προκόψει η μελισσοκομική τους δραστηριότητα …
•Η πιό ενδιαφέρουσα ιδέα που διατυπώθηκε στη μεταπολιτευτική μας δημοκρατία,με τη προσδοκία της μεγάλης δομικής αλλαγής στο κράτος -δεινόσαυρο ,ήταν η ιδέα του επιτελικού Κράτους.Απλή απλούστατη σαν το νερό και γι αυτο εξόχως σημαντική.Τι εννοούμε με αυτο;Το σύστημα μας είναι πρωθυπουργό κεντρικό στο έπακρο.Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τον Πρωθυπουργό.Τα πάντα εξαρτώνται από αυτόν .Είναι ο παντοδύναμος -αδύναμος του συστήματος.Γιατί ενώ έχει τη δυναμη δεν έχει τη δυνατότητα ούτε καν τη γνώση μιας τεράστιας γκάμας προβλημάτων.Και όταν παριστάνει ότι την έχει την πληρώνει χοντρά ,όπως τώρα ο Μητσοτάκης.Γιατί δεν την έχει.Ο Πρωθυπουργός έχει βαρειά ατζέντα.Δεν προφταινει .Τόσο απλά.Δεν μπορεί να ξέρει πως αλλάζουν τα κλειδιά στη Λάρισα ούτε αν η γέφυρα των Σερβιων έχει ρωγμές.
•Παράλληλα το Κράτος μας δεν είναι εννιαίο κράτος.Είναι μια χαλαρή συνομοσπονδία φορέων.Δεν ξέρει η δεξιά τι ποιει η αριστερά.Οι αρμοδιότητες είναι διασπασμένες.Ο συντονισμός απίθανα δύσκολος.Οι αρμοδιότητες είναι οι εξουσίες υπουργειων φέουδων ,φορέων τιμαρίων ,που τις κρατούν σαν λάφυρο,τρόπαιο,ζηλοτυπως σαν να είναι οι μόνοι κυρίαρχοι του κόσμου τούτου.Πίσω από κάθε τραγωδία κρύβεται η βαθειά αυτή δυσλειτουργία.
•Αυτό πήγε να διορθώσει το επιτελικό κράτος.Ένα Μαξιμου ισχυρό ,με τεχνοκράτες ,που λειτουργεί ως στρατηγείο,στο όνομα του Πρωθυπουργού,καταργεί τα φεουδα και επιβάλλει την συντονισμένη κοινή δράση.Στο όνομα του παντοδύναμου Πρωθυπουργού.Αρχηγού παρόντος πασα αρχή παυσατω.Αυτή είναι η λογική.Όχι ότι έχει ο καθεις στη γκλαβα του αλλά προς μια κατεύθυνση.Στη θέση ενός Μαξίμου όπως το ξέραμε.Γεμάτο με παραγοντίσκους της κακιάς συμφοράς,πρωθυπουργικούς κόλακες,που ενίοτε επωμίζονται περίεργες δουλειές.Είναι ένα σύστημα που οι πρώτοι που δεν το γουστάρουν είναι ορισμένοι υπουργοί που νοιωθουν να μικραίνει η περιωπη τους.Ποιος είναι αυτός που θα μου πει εμένα είναι η συνήθης αποστροφή.
•Λειτούργησε αυτό;ασφαλώς και ναι.Σε πολλά θέματα και αρκετά καλά.Πολιτική προστασία,πληροφορική,Τηλεεκπαίδευση -εργασία είναι ορισμένα παραδείγματα.Αλλά το παλαιοκομματικό γονίδιο,δεξιό κατα βάση αλλά όχι μόνο,δεν το νικάς εύκολα.Ξυπνα από τη νάρκη σαν αναερόβιο μικρόβιο.Άλλο για παραδειγμα,ένα άσημο φέουδο-αυτό το κουμανταρεις- και άλλο ένα καραμανλικό φέουδο.Αυτό σε κουμαντάρει.Σε κουμαντάρουν και οι ίντριγκες που δημιουργούνται.Σε κουμαντάρουν και οι ίδιες οι προσωπικές ανεπάρκειες υου Πρωθυπουργου που θέλγεται με την αίγλη του παντοκράτορα και ενίοτε την καταχράται..Κανένα σύστημα δεν είναι τέλειο.Ακόμα και όταν το διοικεί η τεχνητή νοημοσύνη.
•Η μεγάλη όμως απώλεια της περιόδου είναι η ισοπεδωτική κριτική της ιδέας του επιτελικού κράτους.Αυτό συμβαίνει.Είναι άλλο να επικρίνεται η κυβέρνηση για τις αποτυχιες της και άλλο να τίθεται εν αμφιβολω μια ιδέα που είναι η μόνη που μπορεί στη πράξη να κάνει δουλειά,παρά τις όποιες αδυναμίες.Γιατι αυτά τα δυο συγχέονται με τρόπο ολέθριο.Λες και πριν το «επιτελικο κράτος» του Μητσοτάκη υπήρξε η τελειότητα.Η κριτική αυτή είναι κούφια.Οπισθοδρομική.Αντί να επικρίνουν τη φθορά της ιδέας βάλλουν κατα της ιδέας καθεαυτής.Προτείνουν την ολική επαναφορά.Ίσως με σύμβουλο στρατηγικού σχεδιασμού τον αγαπημένο του Αδωνι πρωτοπόρο της φαρμακευτικής κάνναβης.
•Για την ιστορία.Ο πρώτος που επιχείρησε την ιδέα του επιτελικού Μαξίμου ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου.ΣΕΠΚΕ το έλεγαν.Σύστημα εποπτείας και παρακολούθησης κυβερνητικού έργου.Το ανέθεσε σε ένα καθηγητή σύμβουλο του,πολυ ικανό άνθρωπο ,που μου διαφεύγει τωρα το όνομα του.Αλλά δεν του έδωσε την απαραίτητη δυναμη.Ποιος είναι αυτός που θα με ελέγξει έλεγαν οι υπουργοί.Ετσι διαφορα άξια στελέχη της Γενικής Γραμματείας του Πρωθυπουργού έφευγαν άπρακτα .Κατέγραφαν αλλά κανείς δεν ασχολιόταν μετά.Ο Γιώργος είχε ιδέες αλλά είχε και ένα κουσούρι.Συχνά τις άφηνε στη μέση.
•Κάτω λοιπόν το επιτελικό κράτος.Θελουμε ένα διάχυτο,άναρχο Κράτος να κάνει ο καθείς ότι γουστάρει.Έτσι το βρήκαμε γιατί να το αλλάξουμε.
Πάνος Μπιτσαξής
Στο Δημοτικό Σχολείο, αν ένα παιδί επανειλημμένα ενοχλεί, παίρνεις τηλέφωνο τους γονείς για να έρθουν να το πάρουν και το κρατούν σπίτι, μέχρι να του μάθουν συμπεριφορά. Είναι ευθύνη της οικογένειας η σωστή συμπεριφορά του παιδιού και όχι του σχολείου. Όταν μια μαμά διαμαρτυρήθηκε ότι δεν μπορεί να την ενοχλούν στη δουλειά της και δεν μπορεί να φύγει να πάρει το παιδί, η δασκάλα της απάντησε ότι το παιδί της δεν την αφήνει να κάνει τη δουλειά της και παρεμποδίζει τη μάθηση των υπόλοιπων παιδιών. Για το σχολείο θα μπορούσα να γράψω πολλά, αλλά μπορείτε να καταλάβετε από αυτή την εικόνα, τι σημαίνει σεβασμός στο θεσμό του σχολείου. Αυτό ονομάζεται κοινωνικός σεβασμός.
•Ο κ.Σπιρτζης μετά τα τρένα αποφάσισε να το παιξει ειδικός σε θέματα διεθνούς κατασκοπείας.Εξέδωσε μια άκρως ανόητη ανακοίνωση ,ως ΣΥΡΙΖΑ ,μεμφομενος το Μητσοτάκη και την ΕΥΠ γιατί άφησαν να τους ξεφύγει η Ρωσίδα ,η οποία γύρισε στο κρύο.Φιάσκο είπε περιχαρής.Ακόμα μια φορά η γλώσσα της βιασύνης,της ρηχότητας και της επιπόλαιας προσέγγισης.Αυτό που τρομάζει με το ΣΥΡΙΖΑ.
•Δεν του πέρασε καν από το μυαλό ότι μπορεί να την άφησαν να φύγει από επιλογή και ότι αυτό δεν θα το πουν ποτέ.Ότι μπορεί και να το προκάλεσαν.Ότι μια δίκη για κατασκοπεία και μια κάθειρξη μπορεί να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει.Ότι κάποια από αυτά τα προβληματα μπορεί να είναι δυσχερώς διαχειρίσιμα.Δεν επεκτείνομαι.Ότι αυτή την εκτίμηση οφείλουν σιωπηλά να τη κάνουν οι υπεύθυνοι και όχι οι ανεύθυνοι.Που να πάει το μυαλό του σε τόσο σύνθετα πράγματα.Δεν μπορεί.Ότι σε μια δίκη για να σταθεί μια κατηγορία πρέπει η ΕΥΠ να ανοίξει τη ψυχή της για το πως έφτασε στην ταυτοποίηση.Ότι αν το κάνει η βλάβη είναι μεγάλη.
•Το θέμα προκαλεί μια θυμηδια.Άλλο που δε θελουμε να κάνουμε και λίγη πλάκα.Αλλά το θέμα είναι σοβαρό.Πιο σοβαρό σπο ότι δειχνει.Εντάξει λένε..η κυριουλα με το πλεχτό.Δεν είναι δα και Ματα Χαρι.Ποιον να πλανεψει;δεν την είδατε;για να πλανευτείς πρέπει να υπάρχει..πως να το πω ευγενικά..κάτι τις παραπάνω..καταλαβαίνετε.Δεν πλανευονται αυτοι που πρέπει να πλανευτούν από μια ομογενή που πουλάει πλεχτά στο Παγκράτι.Δεν κολαει στην αντρική περιαυτολογία.Αυτο είναι και το επικίνδυνο.Οι Ρώσοι δεν είναι ηλίθιοι ούτε πετάνε λεφτά στο κουβα άνευ λόγου.Το τι επιδιώκουν ακριβώς δεν θα το μάθουμε.Ας το μάθει η ΕΥΠ.Γι αυτο την έχουμε όχι για να παρακολουθεί καθε πικραμένο.
Πάνος Μπιτσαξής
Δεκαετία 50 Συνοικισμός Στενού Λιδωρικίου.
Φωτοδόχον λαμπάδα,
τοῖς ἐν σκότει φανεῖσαν
Η τετραμελής οικογένεια Ζουγανέλη βρίσκεται πίσω από το πανέμορφο αγρόκτημα Rizes, το οποίο έρχεται να μας υπενθυμίσει την αυθεντική μυκονιάτικη ζωή και την παραδοσιακή πλευρά του νησιού. Ο Νικόλαος και η Παναγιώτα Ζουγανέλη, μαζί με τα παιδιά τους, Μαρουλιώ και Γιάννη, έχουν δημιουργήσει μια μικρή όαση λίγο έξω από το χωριό της Άνω Μεράς, που λειτουργεί τα τελευταία τρία χρόνια, και μας συστήνουν τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες τους. Η Μαρουλιώ, παρά το νεαρό της ηλικίας της (21 χρόνων) μας μίλησε για την απόφαση να μπουν στον τουριστικό τομέα και να προσφέρουν μια εναλλακτική εμπειρία σε κάποιον που θα ενδιαφερθεί να μάθει περισσότερα για την παράδοση και την ιστορία του κυκλαδίτικου νησιού.
Ο αχεργιώνας -όπως τον ονομάζουν- ή αλλιώς η αποθήκη με τα εργαλεία
Οι Rizes είναι ένα πολυλειτουργικό αγρόκτημα, όπως επιμένει να το χαρακτηρίζει η Μαρουλιώ σε κάθε ευκαιρία. Τι σημαίνει όμως αυτό; «Στις Rizes συνδυάζουμε τη λαογραφία μαζί με τη γαστρονομία, αλλά και το αγροτικό κομμάτι, διότι έχουμε τις δικές μας καλλιέργειες και τα δικά μας ζώα. Οι επιλογές που έχουν οι επισκέπτες μας είναι πολλές. Μπορούν να έρθουν να φάνε στο εστιατόριό μας, να αξιοποιήσουν τις δραστηριότητές μας (όπως να κάνουν μαθήματα μαγειρικής ή να παρασκευάσουν ψωμί), να περιπλανηθούν στο χώρο μας και να μάθουν για την αρχιτεκτονική της Μυκόνου και τις παραδοσιακές συνήθειες των ανθρώπων της ή απλά να μας γνωρίσουν» εξηγεί η Μαρουλιώ. Ακόμη, μια νέα προσθήκη είναι η δυνατότητα ιππασίας στο χώρο, ο οποίος φιλοξενεί 32 άλογα. «Δίνεται η δυνατότητα σε όποιον το επιθυμεί να κάνει μαθήματα ιππασίας. Παράλληλα, οργανώνουμε και βόλτες με τα άλογα, οι οποίες καταλήγουν σε ένα πικ νικ στην παραλία. Είναι πραγματικά μια μοναδική εμπειρία» προσθέτει.
Οικοδεσπότης και ξεναγός σε αυτή την εμπειρία, είναι η μυκονιάτικη οικογένεια, που συνεχίζει να ζει με την παράδοση και τα έθιμα, τα οποία περνούν από τη μία γενιά στην άλλη. Πλέον η καθημερινότητα και των τεσσάρων μελών της οικογένειας Ζουγανέλη είναι γεμάτη με δουλειές, για την καλύτερη και πιο αποδοτική λειτουργία του αγροκτήματός τους -ή όπως το αποκαλούν, του χωριού τους. «Θα ξυπνήσουμε όλοι αρκετά νωρίς το πρωί. Ειδικά ο πατέρας μου ξυπνάει από τις 5 το χάραμα, καθώς φτιάχνει το ψωμί και πηγαίνει να ταΐσει τα άλογα. Η μητέρα μου θα πάει να φέρει προμήθειες για το μαγαζί και όταν θα επιστρέψει, ασχολείται με τις δουλειές του εστιατορίου, καθώς και με τα λογιστικά, αφού έχει αναλάβει και το οικονομικό κομμάτι. Έπειτα, αναλαμβάνουμε τον ρόλο του οικοδεσπότη, όπου υποδεχόμαστε τον κόσμο και τον καλωσορίζουμε στο σπίτι μας», εξηγεί η Μαρουλιώ.
Ο Νικόλαος Ζουγανέλης μαζί με τον πατέρα του, Γιάννη Ζουγανέλη ετοιμάζουν το ψωμί
«Υπάρχει μεγάλη απήχηση από τον κόσμο, ειδικά από οικογένειες με μικρά παιδιά»
Οι Rizes βρίσκονται στη Μαού στην Άνω Μερά, στον δρόμο προς Φωκό. Εκεί η οικογένεια Ζουγανέλη καλλιεργεί φρούτα και λαχανικά, τα οποία χρησιμοποιούνται στις συνταγές για τα πιάτα του εστιατορίου τους. Ντομάτες, μελιτζάνες, κολοκύθια, αγγούρια, πιπεριές, μαρούλια, καρπούζια και πεπόνια είναι μερικά από τα ζαρζαβατικά και τα φρούτα που καλλιεργούν κάθε καλοκαίρι. Αυτό, είναι ένα κομμάτι που φαίνεται να τραβά έντονα το ενδιαφέρον των γονιών που έχουν μικρά παιδιά και η Μαρουλιώ εξηγεί στο Mykonos Post το γιατί: «Υπάρχει μεγάλη απήχηση από τον κόσμο, ειδικά από οικογένειες με μικρά παιδιά, διότι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να ενημερωθούν με έναν βιωματικό τρόπο για το πώς καλλιεργούνται τα προϊόντα που βλέπουν έτοιμα στα σούπερ μάρκετ. Ταυτόχρονα, τα παιδιά δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για την επαφή με τα ζώα, καθώς τα περισσότερα από αυτά έρχονται από πόλεις. Συνεπώς, κάτι τέτοιο δεν τους είναι καθόλου οικείο».
«Πολλοί είναι οι ξένοι που θέλουν να γνωρίσουν την παραδοσιακή πλευρά της Μυκόνου, και όχι μόνο τα πάρτι, τη διασκέδαση και τη χλιδή»
Οι περισσότεροι επισκέπτες του αγροκτήματος φαίνεται να είναι τουρίστες. Σε ένα νησί όπως η Μύκονος, η οποία είναι κατά βάση γνωστή για τη διασκέδαση και την έντονη νυχτερινή διασκέδαση, ακούγεται κάπως περίεργο να υπάρχει τόσο μεγάλη ανταπόκριση από τους ξένους για έναν εναλλακτικό τουρισμό. Όμως, υπάρχουν αρκετοί ξένοι τουρίστες, που επιθυμούν να μάθουν και να γνωρίσουν από κοντά μια διαφορετική όψη του νησιού. Την όψη που έχει έντονη παράδοση και ντόπια έθιμα. «Πολλοί είναι οι ξένοι που θέλουν να γνωρίσουν την παραδοσιακή πλευρά της Μυκόνου, και όχι μόνο τα πάρτι, τη διασκέδαση και τη χλιδή. Ενδιαφέρονται πολύ να το δουν αυτό. Αρκετά συχνά, μας λένε πως διάβασαν για εμάς ή άκουσαν πολύ θετικά σχόλια, οπότε θέλουν να μάθουν τι είναι αυτό, το οποίο συζητιέται τόσο πολύ» σχολιάζει χαρακτηριστικά η Μαρουλιώ.
@Rizes
Η οικογένεια Ζουγανέλη ανέκαθεν ζούσε μια κλασσική, ελληνική, παραδοσιακή ζωή στη Μύκονο. Το αγρόκτημα ήταν το σπίτι τους. Το φροντίζουν και το πονούν εδώ και πολλά χρόνια. Ωστόσο, ήρθε η στιγμή που θέλησαν να κάνουν ένα βήμα παραπέρα και να μπουν στο τουριστικό κομμάτι, χωρίς όμως να χάσουν την ταυτότητα και την αυθεντικότητά τους. «Εμείς πάντα ζούσαμε έτσι. Πάντα ζούσαμε με τον παραδοσιακό τρόπο. Είχαμε τις καλλιέργειές μας, τα ζώα μας, τα πανηγύρια μας. Το σπίτι μας ήταν πάντα γεμάτο κόσμο, αφού η μητέρα μου έκανε συνέχεια τραπέζια. Δηλαδή αυτό που κάνουμε τώρα δεν διαφέρει πολύ από αυτό που ζούσαμε τότε. Απλά είπαμε να το κάνουμε πλέον σε επαγγελματικό επίπεδο και να ασχοληθούμε με το τουριστικό κομμάτι. Η φιλοξενία ήταν κάτι που είχαμε πάντα στο σπίτι μας».
«Αυτό το συναίσθημα θέλω να περάσω στους επισκέπτες μας. Την έννοια της φιλοξενίας, της συντροφικότητας και πάνω από όλα, της παράδοσης».
Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν, η Μύκονος είναι γεμάτη με παράδοση και ιστορίες, κάτι που σύμφωνα με τη Μαρουλιώ, πολλοί άνθρωποι το έχουν ξεχάσει. Τονίζει, λοιπόν, πως ένα από τους βασικούς στόχους στις Rizes είναι να θυμίσουν στον κόσμο κάτι που έχουν αφήσει πίσω τους. «Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να μην είναι έξω σε κάποιο χωράφι και να τρέχει, ή να μην έχει επαφή με τα ζώα, ή το σπίτι μας να μην έχει κόσμο. Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά που κάποιες φορές μέναμε μόνοι στο σπίτι και έλεγα στη μητέρα μου “Τι συμβαίνει; Σήμερα θα φάμε μόνοι μας;”. Αυτό το συναίσθημα θέλω να περάσω στους επισκέπτες μας. Την έννοια της φιλοξενίας, της συντροφικότητας και πάνω από όλα, της παράδοσης».
Ο χώρος τους εστιατορίου και το εξωτερικό κομμάτι του ξυλόφουρνου
Αυτό, πάντως, που είναι σίγουρο, είναι πως το νησί τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει πολύ. Αυτές οι αλλαγές, πολλοί ντόπιοι Μυκονιάτες, θεωρούν πως έχουν αλλοιώσει την ταυτότητα και την αίγλη που είχε κάποτε η Μύκονος και αυτό είναι κάτι που η Μαρουλιώ -η οποία έχει ζήσει όλη της τη ζωή στο νησί- γνωρίζει πολύ καλά. «Είμαι 21 ετών και από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου παιδάκι, η Μύκονος έχει κάνει στροφή 180 μοιρών. Πιστεύω ότι έχουν αλλάξει τα θέλω και τα πιστεύω ορισμένων ανθρώπων και πως έχουν γίνει πιο καταναλωτικοί και πιο άπληστοι. Για αυτό έχουμε φτάσει εδώ που φτάσαμε. Επίσης, θεωρώ πως έχουμε να δούμε πολλά ακόμα στο μέλλον. Πράγματα που θα αλλοιώσουν την παράδοση και το παρελθόν μας. Δυστυχώς, Θα συνεχίζουν να έρχονται αλλαγές στον τόπο μας», λέει με ειλικρίνεια.
Κάτι που με εξέπληξε κατά τη διάρκεια της συζήτησης μας, ήταν η απάντησή στην ερώτηση για το τι αναπολεί περισσότερο από τα παλιά. «Αυτό που αναπολώ είναι να βγω έξω χωρίς να φοβάμαι πως θα συμβεί κάτι. Και οι γονείς μου το ίδιο. Δηλαδή αν είναι να φοβάμαι να βγω να περπατήσω στη Χώρα, την οποία έχω περπατήσει αμέτρητες φορές όλη μου τη ζωή, για εμένα αυτό είναι κάτι το απίστευτο και πολύ στενάχωρο. Επίσης, θα ήθελα τη Μύκονο με λιγότερο κόσμο. Αλλά με καλό κόσμο. Αυτά τα δύο αναπολώ περισσότερο. Δεν μπορώ να διανοηθώ να πηγαίνω σε μία παραλία και μου λένε πως δεν μπορώ μείνω και να κολυμπήσω αν δεν κάτσω σε μια ξαπλώστρα. Σε μία παραλία που πηγαίνω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και έχω παίξει και μεγαλώσει εκεί».