Minetta team.

Ο πιο ευτυχισμένος είναι αυτός που υποφέρει λιγότερο. Ο πιο δυστυχισμένος είναι αυτός που απολαμβάνει λιγότερο..

Ζαν-Ζακ Ρουσσώ (1712-1778). Φιλόσοφος, συγγραφέας και στοχαστής της εποχής του Διαφωτισμού

Φράση που προέρχεται από έναν αρχαιοελληνικό μύθο. Σύμφωνα με αυτόν, σε κάποια μικρή ορεινή πόλη της αρχαίας Ελλάδας, οι κάτοικοι αποφάσισαν κάποτε να κάνουν μια θυσία στο θεό Απόλλωνα. Το νερό όμως που θεωρούσαν ιερό και το χρησιμοποιούσαν στις θυσίες, βρίσκονταν ανάμεσα σε δύσβατα φαράγγια. Έπρεπε λοιπόν για αυτή τη σημαντική θυσία να στείλουν κάποιον σε αυτή τη δύσκολη και ανηφορική διαδρομή, για να φέρει το «ιερό» νερό. Ξαφνικά, ακούστηκε μια φωνή από ένα δέντρο εκεί κοντά.

Ήταν η φωνή ενός κόρακα ο οποίος προσφερόταν να αναλάβει το συγκεκριμένο εγχείρημα. Παρά την έκπληξη που ένιωσαν οι κάτοικοι ακούγοντας τη φωνή του κόρακα, αποφάσισαν να του αναθέσουν την αποστολή, μιας και με τα φτερά του θα έφτανε γρήγορα και εύκολα στην πηγή που έτρεχε το «ιερό» αυτό νερό. Έδωσαν λοιπόν, οι άνθρωποι στον κόρακα μια μικρή υδρία, αυτός την άρπαξε με τα νύχια του και πέταξε στον ουρανό με κατεύθυνση την πηγή. Ο κόρακας έφτασε γρήγορα στην πηγή.

Πλάι της αντίκρισε μια συκιά γεμάτη σύκα, και λιχούδης καθώς ήταν άρχισε να δοκιμάζει μερικά σύκα. Τα σύκα όμως ήταν άγουρα, και ο κόρακας αποφάσισε να περιμένει μέχρι να ωριμάσουν, ξεχνώντας όμως την αποστολή που είχε αναλάβει για λογαριασμό των ανθρώπων. Περίμενε τελικά δύο ολόκληρες μέρες ώσπου τα σύκα ωρίμασαν.

Έφαγε πολλά μέχρι που κάποια στιγμή θυμήθηκε τον πραγματικό λόγο για τον οποίο είχε έρθει στην πηγή. Άρχισε να σκέφτεται λοιπόν, πώς θα δικαιολογούσε την αργοπορία του στους κατοίκους της πόλης. Τελικά γέμισε με νερό τη μικρή υδρία, άρπαξε με το ράμφος του ένα μεγάλο φίδι το οποίο διέκρινε να κινείται κοντά στους θάμνους και πέταξε για την πόλη.

Όταν ο κόρακας έφτασε στην πόλη, οι κάτοικοι θέλησαν να μάθουν το λόγο για τον οποίο άργησε να επιστρέψει με το νερό από την πηγή. Ο κόρακας αφού άφησε κάτω την υδρία και το φίδι, και ισχυρίστηκε ότι το συγκεκριμένο φίδι ρουφούσε το νερό από την πηγή, με αποτέλεσμα αυτή να αρχίσει να ξεραίνεται.

Έπειτα τους είπε πως όταν το φίδι αποκοιμήθηκε, αυτός γέμισε την υδρία με το νερό και γράπωσε και το φίδι για να το παρουσιάσει στους κατοίκους. Οι άνθρωποι τον πίστεψαν και σκότωσαν το φίδι χτυπώντας το με πέτρες και ξύλα.

Όμως, το φίδι αυτό ήταν του θεού Απόλλωνα, και ο θεός του φωτός οργισμένος αποφάσισε να τιμωρήσει τον κόρακα για το ψέμα του. Έτσι από εκείνη την ημέρα, κάθε φορά που ο κόρακας προσπαθούσε να πιει νερό από κάποια πηγή, αυτή στέρευε. Κράτησε πολύ καιρό το μαρτύριο αυτό της δίψας του κόρακα, μέχρι που ο Απόλλωνας τον λυπήθηκε και τον έκανε αστέρι στον ουρανό. Από τότε, όταν κάποιος διψούσε πολύ, έλεγε τη φράση « Κοράκιασα από τη δίψα ». Και αυτή η φράση έχει παραμείνει ως τις μέρες μας.

Πλατεία Σκούρτων

Γέμισε ο τόπος ρουφιάνους

άνθρωποι που πουλιούνται φτηνά

για 5 ευρώ

για ένα καφέ

και μια τυρόπιτα

κάνουν θελήματα

στ΄αφεντικά τους

εύκολα πουλάνε

τους συναδέλφους τους

στην κυριολεξία ερπετά

κανείς δεν έχασε

την αξιοπρέπεια του

για να τη βρουν αυτοί

και η ατμόσφαιρα

είναι μαύρη και θολή

από κάτι ανθρωπάρια

σαν κι αυτούς.

Γρηγόρης Σακαλής

Πηγή:katiousa.gr

“Το μεγαλείο της ζωής βρίσκεται για πάντα σε αναμονή γύρω από τον καθένα μας σε όλη του την πληρότητα, αλλά καλυμμένο από τη θέα, βαθιά κάτω, αόρατο, μακρινό. Είναι εκεί, όμως, όχι εχθρικό, όχι απρόθυμο, όχι κουφό. Αν το καλέσετε με τη σωστή λέξη, με το σωστό του όνομα, θα έρθει. “
Τα ελπιδοφόρα λόγια του Κάφκα απηχούν την ιδέα ότι η ομορφιά της ζωής είναι πάντα παρούσα, περιμένοντας να ανακαλυφθεί μέσα από μια βαθύτερη κατανόηση και αντίληψη.

*Φραντς Κάφκα ένας από τους πιο σημαντικούς λογοτέχνες του 20ού αιώνα. Γερμανόφωνος και εβραϊκής καταγωγής, έζησε στη σημερινή Τσεχία και έγραψε όλα τα βιβλία του στη γερμανική γλώσσα

Μινος Μωυσής

Έξι χρόνια πριν, το απαράδεκτο αυτό δημοσίευμα του Στέφανου Χίου στο ΜΑΚΕΛΕΙΟ, σήμανε την αφετηρία ενός μακρού δικαστικού αγώνα. Ο Χίος και ο εκδότης του ΜΑΚΕΛΕΙΟ έχουν ήδη καταδικαστεί και στους δύο βαθμούς στα αστικά δικαστήρια. Χθές το ποινικό δικαστήριο σε πρώτο βαθμό τους έκρινε ενόχους για συκοφαντική δυσφήμιση και τους καταδίκασε σε φυλάκιση 8 μηνών με τριετή αναστολή. Μαζί με τους άξιους δικηγόρους μου Ovis Namias και Ηλία Κωνσταντόπουλο και τους μάρτυρες Victor Eliezer και Panos Psomas, όλοι τους αγαπητοί φίλοι, συνεχίζουμε αυτή τη μάχη μέχρι τέλους.

Μινος Μωυσής

Είναι μια έκφραση που ίσως προέρχεται από την Αρχαία Ελλάδα. Οι Σπαρτιάτες το έλεγαν για να πειράξουν τον Αγησίλαο. Ο Αγησίλαος αγαπούσε πολύ τα παιδιά του και όταν ήταν μικρά έπαιζε μαζί τους, καβαλώντας σαν σε άλογο, ένα καλάμι. Κάποια μέρα όμως τον είδε ένας φίλος του σε αυτή την στάση και ο Αγησίλαος τον παρακάλεσε να μην πει τίποτα σε κανέναν. Αλλά εκείνος δεν κράτησε τον λόγο του και το είπε σε άλλους, για να διαδοθεί σιγά – σιγά σε όλους και να φθάσει στις μέρες μας, με αλλαγμένη την ερμηνεία του (το λέμε όταν θέλουμε να πούμε για κάποιον ότι πήραν τα μυαλά του αέρα).

Τα προβλήματα από την υπερφόρτωση των μικρών παιδιών με δραστηριότητες – Τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς

Λίνα Γιάνναρου/καθημερινή

28.09.2023

Υπήρχαν µέρες πέρυσι, όταν πήγαινε στη Δ΄ Δημοτικού, που ο Χάρης επέστρεφε σπίτι στις 9 το βράδυ. Τελείωνε το σχολείο στις 4 και έφευγε για προπόνηση μπάσκετ δύο ωρών, τις οποίες διαδεχόταν μία ώρα τάε κβον ντο. «Παιδί μου, μήπως να διαλέξεις το ένα από τα δύο; Δεν κουράζεσαι;» τον ρωτούσε συχνά πυκνά η μητέρα του. «Οχι», της απαντούσε. Είχε βάλει στόχο να γίνει καλύτερος στο μπάσκετ για να μπορεί να παίζει άνετα με τους συμμαθητές του στο διάλειμμα, ενώ και το τάε κβον ντο έδειχνε να του ενισχύει την αυτοπεποίθηση, τον μάθαινε ισορροπία, σωματική και όχι μόνο.

Φέτος ο χρόνος του μοιράζεται μεταξύ μπάσκετ, αγγλικών, θεάτρου και ποδοσφαίρου. «Είναι και η δική μου ανασφάλεια που με οδηγεί να τον γράφω σε πολλά, είναι και ότι το σχολείο είναι αποστεωμένο σε σχέση με οτιδήποτε πέρα από τα μαθήματα», λέει η μητέρα του.

Η μικρή Ιωάννα, μαθήτρια φέτος της Α΄ Δημοτικού, θα ξεκινήσει σε λίγο καιρό πισίνα. «Δεν δέχθηκε να μπει στο δοκιμαστικό μάθημα του τάε κβον ντο και για το μπαλέτο αμφιταλαντεύομαι», λέει σχεδόν μονολογώντας η μαμά της. «Δεν τη βλέπω πολύ θερμή με την ιδέα και επίσης έχει ακριβύνει πολύ. Η σχολή χορού έχει ανεβάσει τα δίδακτρα 8%, οπότε πρέπει κι εγώ να θέσω προτεραιότητες. Αν της άρεσε πολύ, θα το σκεφτόμουν. Εχω κλείσει επίσης ένα δοκιμαστικό για θεατρικό παιχνίδι».

«Με το κινητό αγκαλιά αλλάζει όλη η εμπειρία του σχολείου»

Και οι δύο μαμάδες είναι εργαζόμενες – η πρώτη είναι στέλεχος σε εταιρεία επικοινωνίας, η δεύτερη είναι καθηγήτρια. «Σε αναμονή μπαλέτου πέρυσι έχω διορθώσει πολλά γραπτά», λέει η μητέρα της Ιωάννας. «Αλλες μαμάδες διάβαζαν το άλλο τους παιδί περιμένοντας ή δούλευαν κι αυτές». Και οι δύο δηλώνουν ότι τους προκαλεί στρες το θέμα των δραστηριοτήτων των παιδιών τους. Δεν είναι όμως λόγω των ατελείωτων πηγαινέλα. Είναι για την ουσία: Είναι όσα έχουν επιλέξει κατάλληλα για τα παιδιά τους; Κάνουν το καλύτερο που μπορούν γι’ αυτά;

Οπως λέει στην «Κ» η ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος Αντιγόνη Γινοπούλου, η αρχή της σχολικής χρονιάς είναι ιδιαίτερα στρεσογόνος για τους γονείς και λόγω του «γρίφου» των δραστηριοτήτων. «Από τη μία έχουμε τις επιθυμίες των γονιών που θέλουν να βλέπουν τα παιδιά τους να κάνουν πολλά πράγματα, να ανακαλύψουν μια τυχόν κλίση ή να κάνουν αυτά που κάνουν τα παιδιά των φίλων τους, και από την άλλη τις επιθυμίες των παιδιών που ακούν τους φίλους και τους συμμαθητές τους και λένε “θέλω κι εγώ”. Δεν υπάρχει κανένα φίλτρο. Φορτώνουμε τα παιδιά με ό,τι ζητήσουν, χωρίς να συνυπολογίζουμε ότι από το σχολείο προκύπτουν και υποχρεώσεις. Από τη Β΄ Δημοτικού οι ρυθμοί είναι πολύ έντονοι». Οπως λέει, αυτό που ακούει συχνότερα από τους γονείς είναι ότι πιέζονται και οι ίδιοι αλλά και τα παιδιά τους, με αποτέλεσμα να υπάρχουν εντάσεις, τσακωμοί.

Το σχολείο αρχίζει, τι κάνουμε;

«Φορτώνουμε τα παιδιά με ό,τι ζητήσουν, χωρίς να συνυπολογίζουμε ότι από το σχολείο προκύπτουν και υποχρεώσεις».

Εγγραφή με κανόνες

Η επιλογή και η εγγραφή των παιδιών σε δραστηριότητες πρέπει να διέπεται από ορισμένους κανόνες. «Θα πρέπει φυσικά να αρέσει στο παιδί, να μην αγκομαχά πηγαίνοντας, και να βλέπουμε εξέλιξη. Σημαντικό είναι επίσης να είναι κοντά στο σπίτι ώστε να μην υπάρχει μακρινή μετακίνηση. Ιδανικά πρέπει να επισκεφθούμε τον χώρο για να τον γνωρίσει το παιδί πριν ξεκινήσει τα μαθήματα. Να έχουμε δει σχετικά βίντεο. Να μας έχει εξηγήσει ο δάσκαλος τι απαιτήσεις έχει η δραστηριότητα και σε περίπτωση που πρόκειται για επιθυμία του παιδιού, να έχει προηγηθεί συζήτηση μαζί του για το πώς προέκυψε αυτή η επιθυμία. Αν γραφτεί μαζί με φίλο ή φίλη, αυτό θα βοηθήσει στη συνέπεια στο μέλλον. Πολλά παιδιά σταματούν γιατί ακριβώς δεν έχει γίνει αυτή η έρευνα προηγουμένως».

Γενικά, καλό είναι στην Α΄ Δημοτικού να ξεκινούν με μία δραστηριότητα και να προσθέσουν κάτι ακόμη την επόμενη χρονιά. «Ζούμε σε μια κοινωνία υπερκατανάλωσης και επηρεασμού και ο γονιός πρέπει να βάζει όρια. Να πει στο παιδί του “μπορείς να κάνεις μία δραστηριότητα φέτος”», λέει η Αντιγόνη Γινοπούλου. Πώς; Η ειδικός δίνει ένα παράδειγμα: «Επειδή αυτή την εποχή έχεις αρκετά φορτωμένο πρόγραμμα, δεν μπορούμε να προσθέσουμε κάτι άλλο αυτή τη στιγμή. Θα δούμε πώς θα εξελιχθεί η σχολική χρονιά και το ξανασυζητάμε. Δεν σου λέω οριστικό όχι, αλλά ότι θα το ξαναδούμε σε τρεις μήνες που θα έχουμε ξεκάθαρη εικόνα και για την ανταπόκριση στις υποχρεώσεις που ήδη έχεις».

Εκφραση άγχους

Η υπερφόρτωση των παιδιών με δραστηριότητες μπορεί τελικά να τα εξαντλήσει σωματικά αλλά και συναισθηματικά. Πολλά παιδιά που δεν είναι συνηθισμένα στο διάβασμα, φτάνει βράδυ και δεν έχουν τελειώσει και αγχώνονται. Δεν είναι σπάνιο να βγάλουν άρνηση, να δηλώνουν ότι δεν θέλουν να διαβάσουν, ότι δεν τους αρέσει το σχολείο, ότι θέλουν να σταματήσουν από τη δραστηριότητα που άρχισαν.

«Πρόκειται για ασυνείδητη έκφραση άγχους», εξηγεί. «Ο γονιός όμως το εκλαμβάνει είτε ως βαρεμάρα είτε ότι ο ίδιος δεν κάνει κάτι καλά. Βλέπουμε γονείς και παιδιά πελαγωμένα. “Τόσα κάναμε, τόσο τρέξαμε και τελικά τα παράτησε όλα γιατί βαρέθηκε”. Συχνά μάλιστα είναι ο αγχωμένος γονιός που επηρεάζει το παιδί. Του δημιουργεί ο ίδιος άγχος περνώντας του ότι “πληρώνω και δεν σου αρέσει”. Γι’ αυτό πρέπει να τεθούν όρια. Τα παιδιά από μόνα τους δεν μπορούν να τα θέσουν στον εαυτό τους. Είναι ο ρόλος του γονιού».

Ιντεραμέρικαν:όρθιος Α.Νινος.

Στην πρώτη σειρά: Κ. Μπερτσιάς, Κ. Παναγόπουλος, Ν. Τζινιέρης, Κ. Παπακωνσταντίνου, Β. Κατσίκας.

Στην πίσω σειρά: Μ. Βιντσεντάτος, Β. Αγγελόπουλος, Δ. Πάτρας, Ν. Νανόπουλος.