Η βίλα “ποίηση” στην Πελοπόννησο

Εκεί ο Σικελιανός έδινε ραντεβού με τους Καζαντζάκη, Καρυωτάκη, Παλαμά

Ο έντονος λυρισμός και ο ιδιαίτερος γλωσσικός πλούτος χαρακτήριζε το έργο του Άγγελου Σικελιανού, ενός εκ των μεγαλύτερων Ελλήνων παραδοσιακών ποιητών.

Γεννημένος στη Λευκάδα όπου και πέρασε όλα τα παιδικά του χρόνια, έφυγε για την Αθήνα το 1901 για να σπουδάσει στη Νομική Σχολή. Ωστόσο, δεν ολοκλήρωσε ποτέ τις σπουδές του, καθώς τα ενδιαφέροντά του ήταν κυρίως λογοτεχνικά και από νωρίς μελέτησε κυρίως Όμηρο και Πίνδαρο, λυρικούς ποιητές, προσωκρατικούς φιλόσοφους, Πλάτωνα, Αισχύλο κ.α.

Χρονιά σταθμός για την ζωή του το 1906, όποτε και γνώρισε την μετέπειτα σύζυγό του, εύπορη Αμερικανίδα Εύα Πάλμερ,με την οποία απέκτησε έναν γιο, το Γλαύκο. Ένας μεγάλος και παράξενος έρωτας γεννήθηκε μεταξύ τους, ο οποίος μάλιστα πυροδότησε το πάθος των δύο για την Αρχαία Ελλάδα, δίνοντάς τους την δυνατότητα να φέρουν εις πέρας το μεγαλεπήβολο σχέδιο του ποιητή για την διοργάνωση των «Δελφικών Γιορτών».

Η γνωριμία του ζευγαριού και η μετακόμισή του στην Κόρινθο

Η Πάλμερ σπούδασε αρχαιολογία και χορογραφία σε Αμερική και Παρίσι, ενώ επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα τον Αύγουστο του 1906 παρέα με τον Ρεϊμόνδο Ντάνκαν, σύζυγος του οποίου ήταν η Πηνελόπη Σικελιανού, αδερφή του μεγάλου Έλληνα ποιητή.

Η συνάντησή τους, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, ήταν μοιραία, καθώς ο Σικελιανός ερωτεύτηκε παράφορα την κατά 10 χρόνια μεγαλύτερή του παράξενα όμορφη γυναίκα. Και η Πάλμερ, ωστόσο, γοητεύτηκε βαθιά από τον Άγγελο Σικελιανό και το ατίθασο πνεύμα του, αλλά και τον αρχαίο ελληνικό τρόπο ζωής που βίωναν ο Ρεϊμόνδος με την Πηνελόπη.

Έτσι, σχεδόν δεκατρείς μήνες μετά την πρώτη τους γνωριμία, στις 9 Σεπτεμβρίου του 1907, το ζευγάρι ενώθηκε με τα ιερά δεσμά του γάμου, ο οποίος πραγματοποιήθηκε στο Μέιν των Η.Π.Α.

Αμφότεροι μυημένοι στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και τους προσωκρατικούς φιλοσόφους –ο πατέρας της Εύα είχε ιδρύσει μια λέσχη καλώντας στο σπίτι τους εξέχουσες προσωπικότητες της διανόησης και έτσι η σύζυγος του Σικελιανού από πολύ μικρή ακόμα ηλικία μυήθηκε στην τέχνη και τη φιλοσοφία– επέστρεψαν στην Αθήνα, αναζητώντας τον τρόπο με τον οποίο θα κατάφερναν να αναβιώσουν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

Μετά από μια βόλτα στους στο παραλιακό χωριό Συκιά της Κορινθίας, το ζευγάρι γοητεύτηκε από μια παραθαλάσσια τοποθεσία με απεριόριστη θέα προς τα νερά του Κορινθιακού Κόλπου. Το 1908 το οικόπεδο πέρασε στην ιδιοκτησία τους, καθώς το Ιβάκι –έτσι αποκαλούσε ο ποιητής την Πάλμερ κατά την προσωπική τους αλληλογραφία–  καταγόμενη από εύπορη οικογένεια είχε την οικονομική άνεση να πραγματοποιήσει μια τέτοια αγορά. Μην ξεχνάτε, μάλιστα, πως ήταν η ίδια που χρηματοδοτούσε κάθε επιθυμία του ποιητή, μετατρέποντάς την με τα χρήματα σε πραγματικότητα –όποτε αυτό ήταν εφικτό.

Η βίλα όπου ο Σικελιανός φιλοξενούσε τους Καζαντζάκη, Καρυωτάκη, Παλαμά

Η κατασκευή της μονοκατοικίας έγινε σε σχέδια του ίδιου του ποιητή και ολοκληρώθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα. Το κτίσμα δημιουργήθηκε με την μέθοδο της ισοδόμου λιθοδομής, ενώ τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του ανταποκρίνονται κατά κάποιον τρόπο και στον τρόπο σκέψης του ποιητή, συγκεντρώνοντας διαφορετικές νοοτροπίες.

Έτσι ανάμεσα σε αυτές διακρίνονται τρεις τάσεις: η αρχαιοελληνική η οποία εκπροσωπείται από τους κίονες στην πρόσοψη, η βυζαντινή τεχνοτροπία που συναντάται στα παράθυρα και η ενετική η οποία διακρίνεται στα μπαλκόνια. Από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά για την δημιουργία της βίλας, μάλιστα, είναι το γεγονός ότι μεταφέρθηκε πέτρα από την περιοχή των Αγίων Θεοδώρων.

Η συνολικής έκτασης 450 τ.μ. βίλα αποτελείται από τρεις ορόφους, το ισόγειο, το υπόγειο και τον πρώτο όροφο, ενώ στα βασικά χαρακτηριστικά της συγκαταλέγονται και οι μεγάλες βεράντες.

Από τα πιο αγαπημένα σημεία του ποιητή σε ολόκληρη την μονοκατοικία δεν ήταν άλλο από την βεράντα του ορόφου, όπου συναντιόταν το δωμάτιο και το γραφείο του, όπου καθόταν και έγραφε τα ποιήματά του, καθώς και ένα παγκάκι στην αυλή, που βρίσκεται εκεί μέχρι και σήμερα κάτω από ένα μεγάλο πεύκο.

Στη συγκεκριμένη βίλα ο ποιητής απολάμβανε την παρέα των φίλων του –έζησε αρκετά μεγάλα διαστήματα και χωρίς την Εύα– οι οποίοι δεν ήταν άλλοι από εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής. Ανάμεσά τους ο πολύ στενός του φίλος Νίκος Καζαντζάκης και οι Κωστής Παλαμάς και Κώστας Καρυωτάκης, ενώ δεν ήταν λίγα και τα καλοκαίρια που πέρασαν εδώ ο Παύλος και η Φρειδερίκη.

Σύμφωνα με το ημερολόγιο του Καζαντζάκη, όταν το 1915 φιλοξενήθηκε εδώ ο σπουδαίος Έλληνας λογοτέχνης, οι δύο λόγιοι «μέναμε οι δυο σ’ ένα εξοχικό σπίτι, μέσα σε πευκώνα, στην άκρα της θάλασσας. Διαβάζαμε Ντάντε και Παλαιά Διαθήκη και Όμηρο, μου απάγγελνε με τη βροντερή φωνή του στίχους δικούς του, κάναμε μακρινούς περιπάτους. Γκρεμίζαμε και δημιουργούσαμε τον κόσμο, ήμασταν κι οι δυο σίγουροι πως η ψυχή είναι παντοδύναμη. Μονάχα που εκείνος νόμιζε πως η ψυχή η δική του, εγώ πως η ψυχή του ανθρώπου».

Ενώ, όπως ισχυρίζεται ένας μάρτυρας, εδώ βρισκόταν ο Σικελιανός όταν ενημερώθηκε για την Μικρασιατική καταστροφή το ’22 και επί τρεις ημέρες κλείστηκε στο δωμάτιό του κλαίγοντας.

Με την τροπή που πήραν, τελικά, τα πράγματα η αρχή του τέλους για την βίλα στη Συκιά σήμανε το 1930. Λόγω των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε ο ποιητής με την σύζυγό του, το κτίριο βγήκε σε πλειστηριασμό και, έτσι, η ιδιοκτησία πέρασε στα χέρια του καθηγητή της Οικονομικής Σχολής Αθηνών, και γαμπρό του Ιωάννη Μεταξά, Ιωάννη Μαντζούφα.

Η μετέπειτα χρήση του οικήματος

Λίγα χρόνια αργότερα, κατά την διάρκεια της κατοχής η βίλα μετατράπηκε σε αρχηγείο των Ιταλών και των Γερμανών, ενώ την περίοδο του εμφύλιου πολέμου πέρασε στα χέρια των ανταρτών. Τελικά, στα τέλη της δεκαετίας του ’50 περιήλθε στην ιδιοκτησία της οικογένειας Τυπάλδου, η οποία ενέταξε το ακίνητο στις τουριστικές εγκαταστάσεις που διατηρεί στην περιοχή. Τη δεκαετία του 1980, η βίλα χαρακτηρίστηκε ως σημαντικό μνημείο της νεότερης πολιτιστικής κληρονομίας της χώρας και προστατεύεται από τη σχετική νομοθεσία.

Σήμερα, η βίλα που σηματοδότησε μία από τις πιο σημαντικές περιόδους στη ζωή του Σικελιανού και αποτέλεσε ορμητήριο του κοινού στόχου που είχε ο Άγγελος Σικελιανός με την αμερικανίδα πρώτη του σύζυγο, Έυα Πάλμερ, για καθιέρωση των δελφικών εορτών, έχει επισκευαστεί και αποτελεί τμήμα πολυτελούς παραθαλάσσιου resort στην περιοχή, με τους δύο κεντρικούς χώρους της να είναι ανοιχτοί προς τους επισκέπτες του. Σε αυτούς μπορεί κανείς να ξεφυλλίσει τα βιβλία του ποιητή ή να παρακολουθήσει κάποια ταινία. Η είσοδος είναι δωρεάν καθώς η οικογένεια Τυπάλδου οραματίζεται να δώσει την ευκαιρία στον καθένα να παρατηρήσει από κοντά το μέρος όπου δημιουργήθηκε ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια του ελληνικού πολιτισμού, από τον σπουδαίο αυτό ποιητή που βρέθηκε πέντε φορές προτεινόμενος για το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Πηγή: gargalianoionline.gr

Ο Πρόεδρος και η δεσποινίς ανηψιά

•Η επιλογή διοικητών νοσοκομείων,με διαγωνιστική διαδικασία ήταν ένα βήμα προόδου.Θα αποφύγουμε στο μέλλον τις υπηρεσίες του καλου ανθρώπου που είχε επιλεγει με προσόν τη θητεία του σε βουλκανιζατέρ.Είναι μια αργόσυρτη πρόοδος.Η αφετηρία το ΑΣΕΠ του Σακη Πεπονη.Το τι είχε υποστεί γι αυτό δεν λέγεται.Τώρα τον μακαρίζουν.Το δεύτερο το opengov του Γιώργου Παπανδρέου.Κι αυτός είχε ακούσει τα εξ αμάξης.Λίγο λίγο ξεπερνάμε την οθωμανική καταγωγή του Κράτους μας.Ο δρόμος όμως είναι ακόμα μακρύς. «Πρώτα εγώ,μετά η φαμίλια μου,μετά το χωριο μου και μετά η Ελλάδα» είχε γράψει ο φίλος Κώστας Κωστής στο σημαντικό του έργο «Τα κακομαθημένα παιδιά της ιστοριας».
•Θυμηθηκα μια ιστορία.Δευτερευουσα αλλά έχει τη πλάκα της.Ο πρόεδρος ήμουν εγώ.Η ανηψιά θα σας πω.1987.Εκείνο το φεγγάρι ήμουν πρόεδρος του Ταμείου Αρχαιολογικών Πορων.Μελινα γαρ.Εντολη να δώσω πνοή σε έναν από τους πολλούς δεινόσαυρους του δημοσίου που χειριζόταν τς έσοδα των πορων από τα μουσεία κλπ.Το έτρεχα παράλληλα με τη δικηγορια.Καθόλου εύκολο αλλα κάτι είχα κάνει .Στο μικρόκοσμο του ΥΠΠΟ το κ,Πρόεδρε έπεφτε σύννεφο και γελούσα.

Στην Ελλάδα αν ρίξεις πέτρα ή σκύλο χτυπάς ή πρόεδρο.Είχε γίνει μια προκήρυξη για πρόσληψη υπαλλήλων και φυλάκων.Ήθελα να γίνει αδιάβλητη αν και δεν υπήρχε ΑΣΕΠ.Τα τηλ.ειχαν πάρει φωτιά αλλα δεν ίδρωνε το αυτι μου.Τότε με παίρνει ο φίλος μου,αείμνηστος πια,ο Κωνσταντίνος Αλαβάνος,ΓΓ του Υπουργείου Πολιτισμού. Σπουδαίος άνθρωπος με αγώνες στη χούντα ,ικανότατος.Το alter ego της Μελινας.Τότε δεν υπηρχε ακόμα η πολιτική ορθότητα.Είμασταν όλοι αθυρόστομοι και έντονοι.Μου λέει Πάνο με αυτό με τους φύλακες μου έχει πρήξει…..ο…θέλει να βάλει μια δικιά του.Δεστη σε παρακαλώ δεν τον αντέχω.

Δεν μπορούσα να του χαλάσω χατήρι.Οκ του λέω αλλά ρε… δεν είπαμε να μη τα κάνουμε αυτά.Ναι ρε…αλλα αυτός ειναι ο..που.. ξέρεις τώρα.. έλα δεν θα χαλάσει ο κοσμος.Ο ο…ήταν μια πασίγνωστη ιστορική και προβεβλημένη προσωπικότητα της αριστεράς. Δεν θέλω να πω ποιος ήταν.Ιδιαιτερα σεβαστή σε όλους μας.Άντε χαλάλι.
•Μια συμπαθής νεαρά κοπέλα μπήκε στο γραφείο μου.Τότε φοριόταν ακόμα το δεσποινίς.Δεσποινίς θέλετε να γίνετε υπάλληλος;μάλιστα κ.Πρόεδρε.Εχω να σας δώσω και μια συστατική επιστολή.Να τη δω ευχαρίστως.Μου έδωσε ένα κλειστό φάκελο.Τον άνοιξα.Ήταν ένα χειρόγραφο με μια λέξη «ΑΝΗΨΙΑ μου».Και μια τεράστια υπογραφή της ιστορικής προσωπικότητας.Την κοίταξα εκπληκτος.Α ρε Κωνσταντίνε είπα μέσα μου.Γαμω το. Ελλάς το μεγαλείο σου.

Πάνος Μπιτσαξής

Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ


Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ – Helene Ahrweiler

Μεγάλες αλήθειες….

Εμένα δεν με ενδιαφέρει η ιδεολογία, αλλά οι άνθρωποι.

  • Φίλος μου δεν είναι αυτός που πιστεύει στις ίδιες λύσεις με μένα, αλλά αυτός που είναι σωστός άνθρωπος.
  • Η καλοσύνη είναι μίμηση Θεού.
  • Όσοι κρύβουν τα χρόνια τους, χάνουν μαζί και τις αναμνήσεις.
  • Στη Γαλλία, ο υλικά πλούσιος δεν θεωρείται αστός, η αστική τάξη είναι παιδεία!
  • Κανένας λαός δεν έμεινε 400 χρόνια σκλάβος, υπήρχε μεγάλη έλλειψη αυτοπεποίθησης.
  • Γιατί μετά την απελευθέρωση δημιουργήθηκαν ρωσικό, γαλλικό και αγγλικό κόμμα; Που ήταν το ελληνικό κόμμα; Μάθαμε να είμαστε πάντα ραγιάδες κάποιου. Αν ξέραμε καλά την ιστορία μας, θα είχαμε διαγράψει πολλούς υποτιθέμενους «ήρωες» και θα αλλάζαμε πολλά ονόματα δρόμων και πλατειών που φέρουν τα ονόματά τους.
  • Όταν ο Έλληνας πάει στην Ευρώπη ουσιαστικά πάει στο σπίτι του, αν θεωρήσουμε “εξωτερικό” την Ευρώπη σημαίνει πως είμαστε ακόμα “Ανατολή”.
  • Μαζί με τον Πρόεδρο Μιτεράν φθάνω στη Νέα Υόρκη για να υπογράψω συμβάσεις με τα αμερικανικά πανεπιστήμια. Φτάνοντας στο Πανεπιστήμιο, μας υποδέχεται ο πρόεδρός του: “ Χορεύεις καλαματιανό;” μου λέει και τα χάνω, το όνομα μου John Brademas”. Στο δείπνο, εντυπωσιασμένος ο Μιτεράν, σχολιάζει: “Ο Πρόεδρος του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης ( Μπραδήμας) και η Πρόεδρος όλων των Πανεπιστημίων του Παρισιού (Γλύκατζη) δεν μίλησαν ούτε γαλλικά, ούτε αγγλικά, αλλά ελληνικά. Ε! αυτό είναι αυτοκρατορία!”
  • Η Παιδεία μας έχει αποτύχει γιατί στα παιδιά μιλάνε όλοι από την αρχή για επιτυχία, κανείς δεν τους μιλάει για ευτυχία! (επίκαιρο λόγω Πανελλαδικών!)
  • 29 Αυγούστου γιόρτασε τα γενέθλια της (94 ετών) με μια μαντινάδα «Στα ενενήντα περπατώ, στα εκατό θα φτάσω, και μόνο τότε θα σκεφτώ αν πρέπει να γεράσω».

Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ

“Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα
βάλε στα ρούχα σου φωτιά
βάλε στα όργανα φωτιά
να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα
η τρομερή μας η λαλιά”.

Ποτέ, μα ΠΟΤΕ…

Ποτέ, μα ΠΟΤΕ μη κρίνεις κάποιον από την εμφάνιση του
Το παρακάτω περιστατικό συνέβη πριν από πολλά χρόνια και είχε σαν πρωταγωνιστές μερικούς από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών
Πάμε να διαβάσουμε την ιστορία, όπως την διηγήθηκε ο θρυλικός μπαλαδόρος Τζόρτζ Μπέστ

Ήμουν με τον (Μπόμπι) Τσάρλτον, τον Ντένις Λο και τον Πούσκας και προπονούσαμε μια ακαδημία ποδοσφαίρου στην Αυστραλία
Οι νεαροί που προπονούσαμε δεν σεβόντουσαν τον Πούσκας, τον κορόιδευαν για τα κιλά του και την ηλικία του
Έτσι, όταν ζητήσαμε από τα παιδιά να προκαλέσουν έναν προπονητή αν μπορεί να χτυπήσει το δοκάρι 10 συνεχόμενες φορές, προφανώς και διάλεξαν τον χοντρό γέρο προπονητή ( τον κύριο στην φωτογραφία)
Ο Λο ρώτησε τα παιδιά πόσες φορές πίστευαν ότι ο Πούσκας θα το πετύχαινε Οι περισσότεροι είπαν κάτω από 5
Εγώ είπα αμέσως 10

Ο “χοντρός” που λέτε το πέτυχε 9 φορές στην σειρά
Για την δέκατη, σήκωσε την μπάλα στον αέρα, την κράτησε με το κεφάλι, την έκανε να αναπηδήσει καί στους δύο ώμους, την έφερε μπροστά με τακουνάκι και με έναν “κεραυνό” τράνταξε το δοκάρι

Όλοι στάθηκαν σιωπηλοί ,τότε ένα παιδί γύρισε και ρώτησε ποιος είναι και απάντησα:
“Για εσένα, το όνομά του είναι ο ΚΥΡΙΟΣ Πούσκας!”

Από την σελίδα Ο Αθλητισμός Είναι Πολύ Κουλ

Έχω βαρεθεί τους γέρους
που σχεδιάζουν πολέμους
στους οποίους στέλνουν
νέους να πεθάνουν…

George McGovern

Οι άλλοι είδαν τι είναι και ρώτησαν «γιατί». Εγώ είδα τι θα μπορούσε να είναι και ρώτησα «γιατί όχι»*

*Παπλο Πικασο

Ο Πάμπλο Πικάσο (1881-1973), ήταν μια εξέχουσα μορφή της τέχνης του 20ού αιώνα, έφερε επανάσταση στην καλλιτεχνική έκφραση με το πρωτοποριακό έργο του.

«Οταν ακούω ελληνικά είναι σαν ποίηση για μένα»

«Οταν ακούω ελληνικά είναι σαν ποίηση για μένα»: Υιοθετημένος στην Αμερική βρήκε μετά από 63 χρόνια στην Ελλάδα τον βιολογικό του πατέρα

Φωτογραφίες του Στίβεν Γκρέιτερ στην αγκαλιά της θετής του μητέρας στο Κέντρο Βρεφών «Μητέρα» τον Μάιο του 1960. Photo via ΑΠΕ-ΜΠΕ.

 

Ο Στίβεν Γκρέιτερ είχε αποθηκευμένη στο κινητό του τηλέφωνο την ασπρόμαυρη φωτογραφία που τον απεικόνιζε στην αγκαλιά της θετής του μητέρας στο μπαλκόνι του Κέντρου Βρεφών «Μητέρα» τον Μάιο του 1960. Μετρούσε μόλις τέσσερις μήνες ζωής και ετοιμαζόταν για ένα ταξίδι που θα κατέληγε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Στα 63 του χρόνια βρέθηκε από το Τενεσσί των ΗΠΑ να βαδίζει στο ίδιο μπαλκόνι του κέντρου βρεφών «Μητέρα» στην Αθήνα που είχε αιχμαλωτίσει τότε ο φωτογραφικός φακός. Συγκινημένος και συναισθηματικά φορτισμένος ρωτούσε τις εργαζόμενες αν αυτό ήταν το μέρος όπου η θετή του μητέρα τον είχε στην αγκαλιά της και τον έκανε βόλτα το 1960.

 

«Ήθελα να περπατήσω εκεί, ήθελα να κάνω την ίδια διαδρομή, τα ίδια βήματα, ήθελα να ξέρω τι έβλεπαν και τι ένιωσαν», εξηγεί στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο κ. Γκρέιτερ.

Ανάμεσα στην πρώτη και στη δεύτερη συνάντηση των παιδιών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και υιοθετήθηκαν πριν δεκαετίες στην Αμερική, η ζωή του Στίβεν Γκρέιτερ είχε αλλάξει ριζικά. Μέσα σε έναν χρόνο από τις 4 Αυγούστου 2022 έως τις 4 Αυγούστου 2023 ο κ. Γκρέιτερ είχε καταφέρει να βρει τον βιολογικό του πατέρα με τη συμβολή του «The Eftychia Project» και να αποκτήσει μία πολύ μεγάλη οικογένεια όπως την ονειρευόταν.

Η ιστορία του Στίβεν Γκρέιτερ ξεκινά τον Φεβρουάριο του 1960 στην Ελλάδα. Τέσσερις μήνες μετά υιοθετείται από ένα ζευγάρι Αμερικανών και μετακομίζουν όλοι μαζί μέχρι τα 8 του χρόνια στην Ολλανδία. Παράλληλα, το 1963, οι θετοί γονείς του, υιοθετούν άλλο ένα παιδί, την αδελφή του Λισμπέθ, όπου φιλοξενούταν κι αυτή στο «Κέντρο Βρεφών Μητέρα».

Στην ηλικία των 8 και 5 ετών αντίστοιχα, ο Στίβεν μαζί με τη Λισμπέθ μετακομίζουν με τους θετούς γονείς τους στη Βοστόνη.

«Έμαθα πολύ νωρίς από τους θετούς γονείς μου ότι ήμουν υιοθετημένος. Νομίζω ήμουν 4 ή 5 χρόνων όταν οι γονείς μου μού είπαν ότι υιοθετήθηκα, ότι ήμουν ξεχωριστός για εκείνους και πώς με αγαπάνε πολύ», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Ο κ. Γκρέιτερ επέστρεψε οικογενειακώς στην Ελλάδα το 1977 και επισκέφτηκε το «Μητέρα» για να πάρει κάποιες πληροφορίες σχετικά με τη βιολογική του οικογένεια, ωστόσο οι προσπάθειες αυτές απέβησαν άκαρπες καθώς, όπως λέει, δεν του επετράπη η είσοδος.

Στις αρχές του 2000 και ενώ οι θετοί γονείς του ήταν εν ζωή τους ανακοίνωσε ότι έχοντας φτάσει πλέον στην ηλικία των 40 χρόνων ήθελε να ψάξει τη βιολογική του οικογένεια.

«Ήθελα να μάθω την ιστορία μου και να νιώσω ότι ανήκω κάπου. Οι θετοί γονείς μου ήταν πολύ υποστηρικτικοί, με ενθάρρυναν όταν έψαχνα και με ρωτούσαν αν είχα νεότερα. Ενδιαφέρονταν», διηγείται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Πέρασαν αρκετά χρόνια όπου ο κ. Γκρέιτερ συγκέντρωνε πληροφορίες επιδιώκοντας να ξετυλίξει το νήμα της άγνωστης ζωής της βιολογικής του οικογένειας.

Για αρκετό καιρό ο κ. Γκρέιτερ γνώριζε το όνομα της οικογένειας της μητέρας του και οι αναζητήσεις του είχαν φτάσει μέχρι τις αυστραλιανές μεταναστευτικές αρχές καθώς είχε την πληροφορία ότι η βιολογική του μητέρα τη δεκαετία του 1960 επρόκειτο να μεταναστεύσει στην Αυστραλία.

Κάθε πληροφορία και λεπτομέρεια που συνέλεξε την έδωσε στην πρόεδρο του «The Eftychia Project», Λίντα Κάρολ Τρότερ (ή Ευτυχία Νούλα) η οποία και ολοκλήρωσε την έρευνα.

«Βρήκε την οικογένεια της μητέρας μου μέσω των πληροφοριών από τις καταγραφές που είχα δώσει. Η Ευτυχία Νούλα μαζί με την Τούλα Βρυσιώτη πήγαν στο μέρος όπου βρισκόταν η οικογένεια της βιολογικής μου μητέρας και βρήκαν τον πρώτο ξάδερφό μου, τον συνάντησαν και ο Θεός έκανε τα πάντα πιθανά», αφηγείται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Γκρέιτερ.

«Υπήρξε μία σειρά πραγμάτων που έγιναν εκείνη τη μέρα. Ο Θεός άνοιξε πολλές-πολλές πόρτες για την Ευτυχία και την Τούλα, εκείνες μίλησαν με τον πρώτο μου ξάδερφο και τότε εκείνος κάλεσε τη θεία μου στην Αθήνα και τη ρώτησε αν η βιολογική μου μητέρα είχε ένα παιδί το 1960. Και τότε η θεία μου τους είπε “ποιος στο πε;”», εξιστορεί .

Ένα χρόνο πριν τον Οκτώβριο του 2022 ταυτοποιήθηκε το DNA του με του ξαδέρφου του. «Με αυτό τον τρόπο εγώ ανακάλυψα ότι είχα 9 πρώτα ξαδέρφια, θείες και θείους. Η μητέρα μου όμως δεν ήταν εν ζωή», εξηγεί.

Η αναζήτηση ωστόσο συνεχίστηκε αυτή τη φορά για τον βιολογικό του πατέρα καθώς ο κ. Γκρέιτερ κατάφερε να βρει έναν δεύτερο ξάδερφό του από την πλευρά του πατέρα του. Μέσω τεστ DNA ταυτοποιήθηκε η συγγενική τους σχέση και τότε ο Στίβεν βρισκόταν ένα βήμα ακόμη πιο κοντά στο να ανακαλύψει τον πατέρα του, ο οποίος ήταν ακόμη ζωντανός.

Οι ετεροθαλείς αδερφές

Το ημερολόγιο έγραφε 4 Αυγούστου 2023 όταν ο κ. Γκρέιτερ συνάντησε μετά από 63 χρόνια ζωής τον βιολογικό του πατέρα και η ομοιότητα ανάμεσά τους όπως αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ δεν άφηνε περιθώρια να αμφισβητήσει κανείς την εξ’ αίματος συγγένειά τους.

«Γνωρίζετε την λέξη “σουρεαλιστικό”, κάτι που είναι αληθινό αλλά μοιάζει να μην είναι;. Αυτό ένιωθα όταν συνάντησα για πρώτη φορά τον βιολογικό μου πατέρα από κοντά», διηγείται ο κ. Γκρέιτερ. Όταν έμαθε ότι ο πατέρας του είναι ζωντανός μετέβη στην περιοχή που ζούσε και πέρασε μαζί με εκείνον και τις ετεροθαλείς αδερφές του 4 ημέρες.

«Την πρώτη μέρα που ήμουν εκεί και είχα το πρώτο ελληνικό γεύμα μαζί με την ελληνική μου οικογένεια ήταν υπέροχα. Τους αγαπώ τόσο πολύ, νιώθω συνδεδεμένος μαζί τους. Όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά κλάψαμε, αγκαλιαστήκαμε. Ο πατέρας μου όταν με συνάντησε με αγκάλιασε με φίλησε», επισημαίνει ο κ. Γκρέιτερ και προσθέτει:

«Όλη μου τη ζωή τόσο εγώ όσο και η αδερφή μου είχαμε υπέροχους θετούς γονείς αλλά πάντα ένιωθα ότι ανήκω κάπου αλλού. Όταν επισκέφθηκα τον μπαμπά μου και τις αδερφές μου, τις εξ αίματος, τότε ένιωσα ότι ανήκω κάπου. Βρήκα την οικογένειά μου», σημειώνει, ενώ υπογραμμίζει ότι το τεστ DNA επιβεβαίωσε λίγο αργότερα ότι επρόκειτο για τον βιολογικό του πατέρα.

«Νιώθω ευλογημένος. Όταν μίλησα πρώτη φορά με βιντεοκλήση με τον πατέρα μου, η αδερφή μου με ρώτησε αν έχω κάτι να πω στον πατέρα μου και χωρίς να το σκεφτώ του είπα σ’ αγαπώ, γιατί αυτό ένιωσα εκείνη την ώρα ότι ήταν το πιο σωστό που μπορούσα να πω. Και του το είπα και αρχίσαμε να κλαίμε. Το ένιωσα στην ψυχή και στην καρδιά μου. Έχω ταξιδέψει σε πολλές χώρες στη ζωή μου. Όταν επιστρέφω στην Ελλάδα και ακούω ελληνικά είναι σαν ποίηση για μένα», λέει ο κ. Γκρέιτερ στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ενώ εξηγεί ότι το 1977 που ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα έγραψε ποιήματα για την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα.

«Κάθε φορά που βρίσκουμε ένα συγγενή υιοθετημένου παιδιού κλαίω»

Έχοντας συμβάλει στην επανένωση μιας ακόμη οικογένειας ενός παιδιού που γεννήθηκε στην Ελλάδα και υιοθετήθηκε στην Αμερική η πρόεδρος του «The Eftychia Project», Λίντα Κάρολ Τρότερ (ή Ευτυχία Νούλα) δεν μπορεί να κρύψει τη συγκίνησή της.

Στην περίπτωση του Στίβεν οι πληροφορίες που είχε συγκεντρώσει ο ίδιος την βοήθησαν να βρουν την άκρη του νήματος της ιστορίας του. Παράλληλα ανακάλυψαν ότι ο βιολογικός πατέρας του Στίβεν είχε ψάξει πριν πολλά χρόνια να βρει τα ίχνη του παιδιού του, δίχως αποτέλεσμα.

«Με ρωτάνε κάθε φορά αν θα κλάψω και ναι κλαίω κάθε φορά που βρίσκουμε κάποιον. Αφότου βρήκα την οικογένειά μου θέλω κάθε υιοθετημένο παιδί να την βρει, να βρει το κομμάτι που του λείπει, για το ποιος είναι και την ταυτότητά του. Συγκινήθηκα κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας στο “Μητέρα” ακόμη και αν δεν είχα φιλοξενηθεί εκεί. Κλαίω για την ευτυχία των άλλων» λέει.

«Κάθε παιδί αξίζει να προστατευθεί, να αγαπηθεί και να έχει κάποιον που να τον νοιάζεται», επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Κάρολ και προσθέτει ότι κάθε φορά προσπαθούν να μην εκθέσουν καμία οικογένεια δημόσια.

Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Αθήνα, Ελλάδα

Εξήγηση και δικαιολόγηση

Στην εξήγηση έχουμε ένα προφανές γεγονός και δεν ξέρουμε τις αιτίες για τις οποίες συνέβη. Στη δικαιολόγηση προσπαθούμε να πείσουμε για κάτι που δεν είναι προφανές, δεν αποδέχονται όλοι, και επικαλούμαστε λόγους, δηλαδή θέσεις που οι συνομιλητές μας είναι πιο εύκολο να δεχθούν και από τους οποίους συνάγεται λογικά (και όχι αιτιακά) η θέση μας. Δίνουμε στη θέση μας δηλαδή περισσότερο βάρος προσθέτοντας λόγους, τους οποίους, εφόσον τους δεχθούν (έστω και προσωρινά) οι συνομιλητές μας, είναι στη συνέχεια υποχρεωμένοι, αν θέλουν να σκέφτονται λογικά, να δεχθούν και το συμπέρασμα, δηλαδή τη θέση που θέλουμε να υποστηρίξουμε.

Βάσω Κιντή

Για συγγραφείς …

den-pairneis-syntaxi-grafontas-562672672

«Μη γράφετε έργα που απευθύνονται σε ένα συγκεκριμένο κοινό, έργα εμπορικά. Μπορεί αυτό το κοινό να μην υπάρχει όταν θα κυκλοφορήσουν εντέλει τα βιβλία σας», συμβουλεύει τους επίδοξους συγγραφείς η Χίλαρι Μαντέλ

Cui bono (ποιος επωφελείται)

•Το νοσοκομείο της Γάζας και η εκατόμβη είναι φρικαλεότητα.Αν είναι συνειδητή ενέργεια είναι έγκλημα πολέμου ολκής και ιδιάζουσας βαρύτητας.Δεν συμψηφίζεται νομικά και ηθικά με προγενέστερο αντιστοιχο ούτε από το οφθαλμον αντί οφθαλμου.Τελεία.
•Ποιος όμως ενέχεται γι αυτή τη βαρβαρότητα.Το Ισραήλ επικαλουμενο βίντεο ισχυρίζεται ότι πρόκειται για πύραυλο της ισλαμικής Τζιχαντ,οργάνωση φρίκης συμμαχου της Χαμάς.Η Χαμάς προκαλώντας κύμα κατακραυγής κατα του Ισραήλ στις ισλαμικές και όχι μόνο χώρες αποδίδει την ευθύνη στο Ισραηλ και τις ΗΠΑ αποδίδοντας τους περαιτέρω διαθέσεις γενοκτονιας.Ουδείς εξ ημων γνωρίζει τι πράγματι έχει συμβεί.Υποθέτω πως θα έχουμε καταιγισμό πληροφοριών ενθεν κακείθεν.
•Στα ανεξιχνίαστα εγκλήματα το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι το cui bono.Ποιος επωφελείται από το έγκλημα.Δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα απάντησης σε αυτό.Η Χαμάς από κάθε αποψη.Το Ισραήλ υφίσταται τεράστιου μεγέθους ήττα ,αν ευθύνεται εκ δόλου η βαρειας αμέλειας ,η και ηλιθιότητας ,και δη στρατηγικής φυσεως.Όχι μόνο χάνει το ηθικό πλεονέκτημα αλλά χάνει και την πρωτοβουλία των κινησεων σε ένα δαίδαλο διπλωματικων ενεργειών με κοινό μοτιβο την αποφυγή της κλιμάκωσης.
Αν όμως ευθύνεται,πράγμα πιθανότατο,απο την απάντηση στο cui bono ,η Χαμάς,αν είναι προβοκατσια χωρίς προηγούμενο τότε η εξάρθρωση της δεν είναι μόνο υπόθεση του Ισραήλ.Μετασχηματίζεται σε παγκόσμια υπόθεση.Η περιφρόνηση της ζωής είναι συστατικό στοιχείο αυτών των κινημάτων.
•Το τι έχει συμβεί αποκτά πολυ μεγάλη σημασία.Ο Μητσοτάκης πρέπει να σκεφτεί με μεγάλη προσοχη όχι την ουσία της στάσης του,αυτή είναι σωστή,αλλά το είδος και τη χρονοθετηση των κινήσεων του.
•Δυστυχώς είναι αναπόφευκτο.Ενός κακού μύρια έπονται.Και το ποιος ηρξατο χειρων αδίκων σχετικοποιειται μέσα στους ψυχρόαιμους συσχετισμους δυνάμεων που διαμορφωνονται.Ο Μπαιντεν θα είναι εκεί για 5 ωρες.Είναι βεβαιο πως μέσα στο AIr force 1 δεν θα έχουν ακόμα αποφασίσει τι θα πει.

Πάνος Μπιτσαξής

Όσο οι άνθρωποι είναι λίγο πολύ νέοι και η μουσική παρτιτούρα της ζωής τους δεν είναι παρά στους πρώτους της ρυθμούς, μπορούν να συνθέσουν μαζί και να ανταλλάξουν μοτίβα, αλλά, όταν συναντιόνται σε μια πιο ώριμη ηλικία η μουσική τους παρτιτούρα είναι λίγο πολύ συμπληρωμένη, και κάθε λέξη, κάθε αντικείμενο, σημαίνουν κάτι διαφορετικό στην παρτιτούρα του καθενός.

Μίλαν Κούντερα, ήταν διάσημος Τσέχος-Γάλλος συγγραφέας, μια φωτεινή προσωπικότητα στον κόσμο της λογοτεχνίας!