Από το προφίλ στο fb του Χάρη Βλάδου:

Ο Γιάννης είναι 14 ετών, πάει στην 2α γυμνασίου, ο μπαμπάς του 48, η μαμά του 38…
Μοναχοπαίδι…
Ο Γιάννης τελειώνει κάθε μέρα το σχολείο στις 14.00…
Τον παίρνει η μαμά του με το αυτοκίνητο και στις 14.30 είναι σπίτι και τρώνε..
Στις 15.30 ο μπαμπάς του τον παίρνει πάνε στο “κέντρο μελέτης”…
Στις 16.00 ξεκινάει η μελέτη και τελειώνει στις 18.00…
Ο μπαμπάς του τον περιμένει σε μια κοντινή καφετέρια, τον παίρνει με το αυτοκίνητο και γυρίζουν σπίτι, στις 18.30…
Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή τον παίρνει μετά η μαμά του και πάνε στα αγγλικά, από 19.00- 21.00 και μετά αυτή γυρίζει σπίτι να μαγειρέψει…
Στις 21.00 τον παίρνει από τα αγγλικά ο μπαμπάς του με το αυτοκίνητο και τον πηγαίνει για ποδόσφαιρο που ξεκινάει στις 21.30, όπου κάθεται και τον περιμένει πίνοντας έναν ακόμα καφέ έως τις 22.45…
Στο σπίτι γυρνάνε στις 23.15, τρώνε και κοιμούνται…
Τρίτη και Πέμπτη, μετά το κέντρο μελέτης, η μαμά του τον παίρνει στις 18.00 και στις 18.30 είναι για το μάθημα “ρομποτικής” εως τις 20.00 όπου τότε έρχεται να τον πάρει ο μπαμπάς του για να βρεθούν στις 20.30 στο κολυμβητήριο που ο μικρός μαθαίνει “καταδύσεις”…
Τελειώνει στις 22.30 και στις 23.00 βρίσκονται στο σπίτι τους. τρώνε και κοιμούνται…
Τα Σάββατα το πρωί ο Γιάννης κάνει τένις, ξυπνάει στις 8.30 και στις 9.00 είναι στο γήπεδο ως τις 11.00 με τον μπαμπά του -που τον περιμένει πίνοντας καφέ…- και στις 11.30 γυρνάνε με το αυτοκίνητο στο σπίτι και ο Γιάννης διαβάζει για το μάθημα της έκθεσης -που είναι κάπως αδύνατος- και κάνει ιδιαίτερα κάθε Σάββατο από τις 13.00- 15.00 και μετά, καπάκι στις 15.30 η μαμά τον πηγαίνει στο μάθημα για το παιδικό σκάκι που άνοιξε πέρσι ο Δήμος…
Πάει ο μπαμπάς να τον πάρει με το αυτοκίνητο -περιμένοντας πίνει κι έναν καφέ- και στις 17.30 φεύγουν από εκεί και στις 18.00 γυρίζουν σπίτι, όπου η μαμά του μόλις έχει γυρίσει από το σούπερ μάρκετ και τον παίρνει για να βρίσκονται στις 18.30 στον πολιτιστικό σύλλογο που μαθαίνει στα παιδάκια παραδοσιακούς ποντιακούς χορούς, που λατρεύει η μαμά…
Η μαμά γυρίζει σπίτι να μαγειρέψει αλλά έρχεται μετά ο μπαμπάς με το αυτοκίνητο και το περιμένει έως τις 20.30 που τελειώνει, πίνοντας ένα ακόμα καφεδάκι…
Γυρίζουν σπίτι στις 21.30 γιατί πάντα έχει διαβολεμένη κίνηση…
Την Κυριακή τα πρωινά ο Μπάμπης έχει τα ματς με την παιδική ομάδα, άλλοτε στην Βαρυμπόμπη, άλλοτε στην Μαλακάσα, άλλοτε στον Μαραθώνα…, που τον πηγαίνει με το αυτοκίνητο ο μπαμπάς, ε, και τον περιμένει πίνοντας έναν καφέ….
Μετά γυρίζουν σπίτι και η μαμά αναλαμβάνει να διαβάσει το παιδί για την καινούργια βδομάδα έως το απόγευμα- και ο μπαμπάς πίνει έναν ακόμα καφέ…

Ο Ζαν, πάει στην 2α Γυμνασίου, σε μια πόλη στην Γαλλία. Έχει άλλα 3 αδέλφια, 1 στο δημοτικό, 1 στο γυμνάσιο και ένα στο λύκειο…
Όλα μαζί με το σχολικό του δημόσιου σχολείου της περιοχής τους πάνε το πρωί στο σχολείο στις 8.00.
Γυρίζουν, όλα μαζί, με το ίδιο σχολικό στις 17.00.
Έχουν κάνει το μάθημα τους, έχουν φάει, έχουν μελετήσει για την επόμενη, έχουν κάνει τα αγγλικά τους και έχουν αθληθεί πλήρως στο δημόσιο σχολείο τους…
Το απόγευμα τους είναι για παιχνίδι, για ξεκούραση και για οικογενειακή ζωή…
Και τα Σαββατοκύριακα είναι για οικογενειακές εκδρομές…
Με γονείς που δεν κάνουν τον ταξιτζή, δεν πίνουν τόσους πολλούς καφέδες και -το κυριότερο…- πρόλαβαν να κάνουν και αδελφάκια στον Ζαν…
😉

Χ.Β

Πρέπει να επιλέξεις ποιος θες να είσαι.

Μην περιμένεις την έγκριση από κάποιον για να κάνεις αυτό που θες στην ζωή σου. «Σταματήστε να περιμένετε κάποιον άλλο να σας δώσει το ‘πράσινο φως’ για να ξεκινήσετε να εργάζεστε για τους στόχους σας. Απλά βγείτε εκεί έξω για να καταφέρετε αυτό που θέλετε, είναι τα δικά σου όνειρα»

Ferebee συγγραφέας

H ζωή δεν είναι δίκαιη….

Αν βλέπεις κάποια αδικία, προσπάθησε να κάνεις κάτι για να την αλλάξεις..

Ξεπέρασε το. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να σου επιτεθούν. Επιχειρήσεις θα αποτύχουν. Οι αθώοι άνθρωποι θα πληγωθούν και οι ένοχοι μπορεί να μην έχουν καμία επίπτωση. «Η ζωή δεν είναι δίκαιη» σημειώνει ο Ferebee*. Αλλά δεν έχει νόημα να γκρινιάζεις για αυτό.

*Andrew Ferebee συγγραφέας

Συνέντευξη με την ερμηνεύτρια Ελευθερία Ορδουλίδου

Από

Στέλλα Πατσιά/Μycity.com.gr

–

October 5, 2022

Η Ελευθερία γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Νάουσα Ημαθίας .Η πρώτη της επαφή με τη μουσική ξεκίνησε σε μικρή ηλικία με τη συμμετοχή της στην Ποντιακή χορωδία της Ευξείνου Λέσχης Νάουσας . Στη διάρκεια των μαθητικών της χρόνων,  συμμετείχε ενεργά σε σχολικές χορωδίες καθώς  και παραστάσεις , λαμβάνοντας τιμητική διάκριση σε μαθητικό διαγωνισμό παραδοσιακού τραγουδιού σε ηλικία μόλις 15 χρονών. Από νωρίς ξεκινά να εργάζεται σε μουσικές σκηνές της Νάουσας και της Θεσσαλονίκης .

Το 2000 αναχωρεί για  Αθήνα,  για σπουδές στο Οικονομικό τμήμα του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και ξεκινά μια 3χρονη συνεργασία με τον “Σταυρό του Νότου Απέναντι” .

Ακολουθούν συνεργασίες με μία σειρά καταξιωμένων καλλιτεχνών όπως η Κατερίνα Κούκα, ο Λάμπρος Καρελάς , ο Γιώργος Περαντάκος (Τρίφωνο) , η Λίτσα Διαμάντη, η Μαριώ,  η Λένα Αλκαίου, σε σημαντικά κέντρα διασκέδασης  όπως η  “Μοστρού-Μνησικλέους”, η  ” Μέδουσα “, το  ” Χάραμα” Καισαριανής, καθώς  και ο  “Μύλος” Θεσσαλονίκης και το  “Χάραμα ” Πάτρας.

Αργότερα βρίσκεται στο πλάι του Τόλη Βοσκόπουλου και μετέπειτα ακολουθεί συνεργασία  με  τον  Γιώργο Μαργαρίτη και τον συνθέτη Πέτρο Βαγιόπουλο.

Ακολούθως,  συμμετέχει σε μουσικοθεατρική παράσταση , σε καλλιτεχνική επιμέλεια Νίκου Κούρου και σκηνοθεσία της  Έλντας Πανοπούλου.

Το 2010 στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Κέρκυρας,  αποσπά το 1ο Βραβείο Τραγουδιού καθώς και το 1ο Βραβείο Ερμηνείας με το τραγούδι ‘Ζέα’ του Θεόδωρου Ποάλλα.

Δισκογραφικά, το 2007,  συμμετέχει στο CD του Γιώργου Περαντάκου ‘’Το επόμενο πρωί’ με το ντουέτο ‘Καλοκαίρι’. Αργότερα ακολουθεί συμμετοχή  στο CD ’’Δώδεκα και μία ματιές στα Δωδεκάνησα’’ του Νίκου Κούρου. Το 2009 ερμηνεύει  μαζί με τον Νίκο Ζιώγαλα το ομότιτλο τραγούδι του CD ’Πέφτω ψηλά. Το 2012 συμμετέχει στο CD ‘Γιατί μ’αγάπησες’ του Γιώργου Αρκομάνη σε ποίηση Μαρίας Πολυδούρη.

Με ένα φρέσκο, ρυθμικό τραγούδι επανέρχεται δισκογραφικά, με τίτλο “Δίνω παράσταση”. Η μουσική και οι στίχοι, όπως και η ενορχηστρωτική κατεύθυνση ανήκουν στον Γιάννη Παπαϊωάννου. Ειναι το δεύτερο σε σειρά προσωπικό της τραγούδι. Προηγήθηκε το ” Άστρο της αυγής”, που κυκλοφόρησε στις αρχές Γενάρη, σε μουσική και στίχους πάλι του Γιάννη Παπαϊωάννου και ενορχήστρωση του Αλέξανδρου Καψοκαβάδη.

1. 
   Ποιος είναι ο ρόλος της μουσικής στη ζωή σου; Πότε ένιωσες την ανάγκη να ασχοληθείς με αυτή;

• Η μουσική είναι άμεσα συνυφασμένη με την ζωή μου, καθώς μεγάλωσα σε μουσικό περιβάλλον. Ο παππούς μου (Χαϊτίδης Παναγιώτης) ήταν σπουδαίος λυράρης. Καθε οικογενειακή μάζωξη, ήταν μια μικρή γιορτή με τον παππού να παίζει λύρα κι όλους εμάς, να τραγουδάμε και να χορεύουμε. Έτσι από πολύ μικρή ηλικία, συμμετείχα σε ποντιακή χορωδία.

2. Ποια ήταν τα πρώτα σου μουσικά ακούσματα;

• Τα πρώτα μουσικά μου ακούσματα ήταν σίγουρα μουσικές του Πόντου, σμυρνέικα (λόγω καταγωγής της γιαγιάς από την Πόλη), τούρκικα, παραδοσιακά της πόλης μου της Νάουσας και φυσικά λαϊκά. Όλα αυτά θεωρώ έθεσαν γερά μουσικά θεμέλια, που με καθόρισαν μετέπειτα.

3. Θεωρείς ότι σε εκφράζει ένα συγκεκριμένο μουσικό ύφος ή να περιμένουμε επόμενα κομμάτια με διαφορετική προσέγγιση;

• Το ρεπερτόριο που έχω τραγουδήσει κατά καιρούς είναι αρκετά ευρύ, από ελαφρύ, ρετρό, λαϊκό καθώς και ξένο. Τα τραγούδια που αναδεικνύουν θεωρώ περισσότερο την φωνή μου και επιλέγω να ερμηνεύω ,  είναι κυρίως έντεχνα και λαϊκά. Μου αρέσουν οι πειραματισμοί και να δοκιμάζομαι σε καινούργια μονοπάτια. Αυτό διαφαίνεται και δισκογραφικά στο πρώτο μου τραγούδι,  “Άστρο της αυγής” όπου έχει έντονο το παραδοσιακό στοιχείο και τώρα,  στο “Δίνω παράσταση” που κινείται σε ρυθμούς tango-swing. Δεν θέλω να εγκλωβιστώ σε ένα συγκεκριμένο ύφος, αρκεί αυτό που λέω να με εκφράζει στιχουργικά και μουσικά.

4. Το πιο μεγάλο καλλιτεχνικό σου όνειρο;

• Αυτήν την στιγμή ήδη εκπληρώνεται το όνειρό μου με την δημιουργία προσωπικής δισκογραφίας και με τραγούδια που θεωρώ ότι μου ταιριάζουν απόλυτα. Επειδή όμως, μεγάλος μου έρωτας είναι το θέατρο, όνειρό μου είναι να συνδυάσω τις δύο αυτές τέχνες. Παλαιότερη εμπειρία μου σε μια μουσικοθεατρική παράσταση,  μου έδειξε την μαγεία αυτού του παντρέματος… Ξεκλείδωσε άγνωστες πτυχές μου και μου έδωσε την ευκαιρία να εκφραστώ ολοκληρωτικά.

5. Τι ρόλο έχει πλέον η μουσική, στην ψηφιακή εποχή μας, όπου σχεδόν όλα κινούνται μέσω YouTube;

• Η μουσική έχει τον ρόλο που είχε πάντα, να εξαγνίζει τις ψυχές των ανθρώπων και να τις εξυψώνει. Αυτό που έχει αλλάξει, είναι το μέσον, το οποίο έχει ψηφιοποιηθεί,  ακολουθώντας μοιραία την εξέλιξη της τεχνολογίας. Η άμεση προσβασιμότητα μέσω YouTube και ψηφιακών πλατφόρμων,  δίνει σε όλους την δυνατότητα να προβάλλουν το έργο τους, ακόμη κι αν δεν ανήκουν σε κάποια δισκογραφική εταιρεία. Γίνεσαι ο ίδιος η “εταιρεία” του εαυτού σου και διαχειρίζεσαι την μουσική σου,  όπως ακριβώς επιθυμείς, έχοντας και την άμεση ανταπόκριση του κοινού που την ακούει με ένα κλικ…

6. Είναι οι live εμφανίσεις αυτές που τελικά καθιερώνουν ένα καλλιτέχνη στη συνείδηση του κοινού;

• Φυσικά !Στις ζωντανές εμφανίσεις αναμετριέσαι με τον εαυτό σου. Είναι η μαγική στιγμή όπου έχεις την ευκαιρία να μοιραστείς ακριβώς αυτό που νιώθεις, ερμηνεύοντας ώστε  να το εισπράξει συνάμα και  ο ακροατής. Σε βλέπει, σε ακούει, λειτουργούν όλες οι αισθήσεις! Αυτήν την αλληλεπίδραση επιδιώκεις κι όταν επιτυγχάνεται και τον συγκινείς, τότε νιώθεις σπουδαία!

7. Οφείλει ο καλλιτέχνης να διαθέτει δημόσιο λόγο για όσα συμβαίνουν γύρω του, ή πρέπει να επικεντρώνεται στο δημιουργικό κομμάτι;

• Ο δημόσιος λόγος του καλλιτέχνη είναι το έργο του. Εκεί αποτυπώνονται όλες οι κοινωνικές του ευαισθησίες, οι ανησυχίες και οι προβληματισμοί του. Όλοι οι άνθρωποι οφείλουμε να έχουμε θέση απέναντι σε ότι συμβαίνει γύρω μας. Φυσικά και οι καλλιτέχνες, όπως και όλοι, επηρεαζόμαστε από το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.

8. Ποια είναι η γνώμη σου για τα μουσικά reality shows;

• Πρόκειται για τηλεοπτικά προϊόντα που εξυπηρετούν πρωτίστως και κυρίως αυτό που δηλώνει η λέξη, την τηλεόραση. Πλέον το διαδίκτυο προσφέρει όλα τα μέσα αυτοπροβολής και προώθησης του έργου μας. Αν πάλι  κάποιος επιθυμεί να συμμετάσχει για τους δικούς του λόγους, είναι αναφαίρετο δικαίωμά του.

9. Ας μιλήσουμε για το νέο τραγούδι <<Δίνω παράσταση>>  σε υπογεγραμμένους  στίχους και σύνθεση του Γιάννη Παπαϊωάννου  και είναι διαθέσιμο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες. Πως είδες την συνεργασία αυτή; Τι σου έκανε περισσότερο εντύπωση; 

• Είναι το δεύτερο σε σειρά τραγούδι με τον Γιάννη Παπαϊωάννου μετά το “Άστρο της αυγής“. Πρόκειται για ένα φρέσκο, γεμάτο ζωντάνια αλλά και παράλληλα με αέρα άλλης εποχής τραγούδι, που δηλώνει πώς ο έρωτας σε απελευθερώνει και σε κάνει να πετάς από χαρά! Είμαι πολύ χαρούμενη ,για ακόμη μία φορά, για την αποδοχή και την αγάπη που δεχτήκαμε και με αυτό το κομμάτι. Αυτό μας δίνει δύναμη και για την συνέχεια. Επίσης είμαι ευγνώμων για τους σπουδαίους μουσικούς. Ενδεικτικά αναφέρω τον  κο. Ηρακλή Βαβάτσικα και τον Μανώλη Ανδρουλιδάκη που έδωσαν χρώμα και συνέβαλαν στο πανέμορφο αυτό αποτέλεσμα, το οποίο οπτικοποιήθηκε εξαιρετικά και ευφάνταστα από τον υπέροχο Φραγκίσκο Κουλούρα.

10. Πως προέκυψε η εν λόγω συνεργασία ?

• Με τον Γιάννη γνωριζόμαστε χρόνια και πλέον μπορώ να μιλάω για βαθιά φιλία με ουσιαστική επικοινωνία και φοβερό καλλιτεχνικό ταίριασμα. Αυτό που λέμε χημεία! Δεν το συναντάς εύκολα αυτό ,για αυτό νιώθω πολύ τυχερή. Πέρα από καταπληκτικός τραγουδιστής, είναι ένας δημιουργός με ιδιαίτερες ευαισθησίες που τις αποτυπώνει πολύ ποιοτικά, δημιουργώντας εικόνες με την γραφή του. Αυτά που γράφει,  είναι τόσο “εγώ” σε ύφος, στίχο και αισθητική. Όπως καταλαβαίνετε υπάρχει πολύ υλικό και πρόκειται να ακολουθήσουν και άλλα τραγούδια σταδιακά μέχρι την δημιουργία ενός δίσκου.

11. Η ερμηνεία σου είναι ομολογουμένως για εμάς που την ακούσαμε εκπληκτική. Πόσο δύσκολο ήταν για εσένα να καταφέρεις να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο, ποια συνταγή ακολούθησες; 

• Χαίρομαι πάρα πολύ που το ακούω! Αυτό ήταν και το ζητούμενο! Όπως προείπα, με τον Γιάννη υπάρχει αυτή η χημεία και η κοινή αισθητική. Η “συνταγή” λοιπόν είναι να αντιληφθείς τί ακριβώς θέλει να “πει” ο συνθέτης τόσο με τον στίχο, όσο και με την μελωδία του και να εκφράσεις το συναίσθημα που θέλει να αποδοθεί.

12. Είσαι ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα ακούγοντάς το;

• Νομίζω ότι εμείς το πετύχαμε! Δουλεύουμε με πολλή αγάπη, μεράκι και αυστηρά κριτήρια, επιλέγοντας σπουδαίους συνεργάτες και μουσικούς. Όταν αυτό αναγνωρίζεται, η χαρά είναι μεγάλη!

13. Ποιο είναι το πιο σημαντικό “μάθημα” που έχεις αποκομίσει στη μέχρι τώρα πορεία σου στον χώρο της μουσικής;

• Το πιο σημαντικό “μάθημα” στην μέχρι τώρα πορεία μου είναι, να μην το βάζω κάτω, όσες δυσκολίες κι αν μου παρουσιαστούν, να πιστεύω στον εαυτό μου και στις δυνάμεις μου και να κυνηγάω τα όνειρά μου.

14. Αν γύριζες το χρόνο πίσω θα ήθελες να αλλάξεις κάτι από τη ζωή σου;

• Πολλές φορές εύχομαι να μπορούσα να το κάνω αυτό! Θα άλλαζα την χαμηλή αυτοεκτίμηση που είχα στα πρώτα χρόνια της πορείας μου και την φοβερή έλλειψη αυτοπεποίθησης. Πέρασαν πολλά χρόνια δουλειάς με τον εαυτό μου μέχρι να τα ανακτήσω και να απελευθερωθώ.

15. Ποιο είναι το μότο σου αυτή την περίοδο;

• Ονειρέψου το, δούλεψε και πέτυχέ το!

16. Τι είναι αυτό που ονειρεύεται η Ελευθερία , αλλά δεν το έχει πραγματοποιήσει ακόμα;

• Είναι πολλά αυτά που ονειρεύομαι σε επαγγελματικό επίπεδο, τόσο σε συνεργασίες όσο και σε ζωντανές εμφανίσεις. Ήδη πραγματοποιώ το όνειρό μου δισκογραφόντας τα δικά μου τραγούδια και ελπίζω πάντα στα καλύτερα που θα έρθουν. Να έχουμε υγεία και να δημιουργούμε!

17. Ποιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στους αναγνώστες μέσα από το Μycity.com.gr ;

• Να πιστεύουν στο όνειρό τους, στον εαυτό τους, να διεκδικούν και να τολμούν!

https://youtube.com/watch?v=gnJsLdtHwb4%3Ffeature%3Doembed

•Διαβάστε τι είπε:
«Προσπαθούμε να καταλάβουμε ποια είναι η πόρτα της εξόδου του Πούτιν», είπε ακόμα ο Τζο Μπάιντεν. «Πώς μπορεί να βγει;», συνέχισε, αναφερόμενος στον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. «Πώς θα μπορούσε να το κάνει με τρόπο που δεν θα υποστεί πλήγμα η υπόληψή του και δεν θα χάσει μεγάλο μέρος της εξουσίας του»
•Όταν πριν 5 μηνες ο Μακρον είπε ακριβώς το ίδιο πράγμα είχαν πέσει να τον φάνε. Ποτέ ένας κοντόφθαλμος δεν αντιλαμβάνεται έναν που έχει τη χάρη της διορατικότητας.
•Έχω ξαναγράψει για τη μεγάλη δυσπιστία μου για τιυς Αμερικανούς αναλυτές της CIA και του Πενταγωνου. Γιάπηδες από καλά πανεπιστήμια που ζουν με τη ψευδαισθηση ότι ο κόσμος είναι μια παρτίδα σκάκι. Η μεγάλη σκακιέρα όπως έγραφε ο σοφός σύμβουλος ασφαλείας του Καρτερ Ζμπιγκνιου Μπρεζινσκυ. Έλα που δεν είναι. Είναι απρόβλεπτος,πολύπλοκος,συγκεχυμένος.
•Τώρα μας λένε ότι ο Πούτιν δεν αστειεύεται και ότι ο πυρηνικός Αρμαγεδών είναι άμεσος κίνδυνος. Τώρα αντιλαμβάνονται ότι το παίγνιο στο Κρεμλινο περιλαμβάνει διάφορους παράφρονες πλην Πουτιν που ορέγονται την εξουσία και το κουμπί του ολέθρου. Τον Καντίροφ,στρατοκράτες, FSB ,διεφθαρμένες ελίτ που δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Τώρα προβληματίζονται επι του από καιρού προφανούς. Τώρα αντιλαμβάνονται την Κίνα και τη «σκέψη του Σι». Με αυτό το τρόπο σκέψης τους έχασαν το Αφγανιστάν, τη Λιβύη, το Ιράκ, τη Κριμαία, την αραβική άνοιξη και ταξιδεύουν στην Ταιβαν.
•Η διπλή ανάγνωση του πολέμου είναι εγγενώς δύσκολη για τους Ουκρανούς. Γιατί μάχονται για τα πάτρια. Δεν τους αναλογεί η ανάλυση του κόσμου και κανείς δεν το απαιτεί. Αυτό όμως δεν ισχύει για της ΗΠΑ που φιλοδοξούν την παγκόσμια ηγεμονία.
•Στην Ουκρανια η Ρωσία έχει ήδη χάσει. Οι Ουκρανοί δεν έχουν χάσει το 15% του εδάφους τους,μέρος του οποίου σεν είχαν όταν άρχισε ο πόλεμος.Κέρδισαν το 85% του εδάφους τους απέναντι σε έναν πανίσχυρο στρατό, που διεκδικούσε ολόκληρη τη χώρα τους ως προτεκτορατο. Κέρδισαν την ανεξαρτησία τους και το πολίτευμα τους. Διατήρησαν την εκλεγμένη κυβέρνηση τους.Κερδισαν την Ευρωπαϊκή προοπτική με το πιο επίσημο τρόπο.Κέρδισαν μια έστω αρχική προοπτική για το ΝΑΤΟ. Η Δύση πρόσθεσε χιλιάδες χιλιομετρα στην αμυντική της ομπρελα αμαχητί με τη Σουηδία και τη Φιλανδια. Και για τη νίκη αυτή οι Ουκρανοί πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος που καταγράφεται ανεξίτηλα στην ιστορία τους.
•Προφανως είχαν απώλειες. Προφανώς όλοι θελουμε να ανακτήσουν τη Χερσωνα,τ η Μαριούπολη, ακόμα και τη Κριμαία. Όμως ο πόλεμος δεν πρέπει να γινει μπούμεραγκ. Για την ανθρωπότητα και για την συνοχή της Ευρώπης.
•Ο ρόλος του Μπαιντεν δεν είναι να θέτει ερωτήματα σε μαζώξεις για τη χρηματοδότηση των ενδιαμεσων εκλογων. Ο ρόλος του είναι να απαντάει στα ερωτήματα.

Πάνος Μπιτσαξής

Η Ελλάδα αφήνει τα νερά των ποταμιών της να πηγαίνουν στην θάλασσα ή να ξεκινά έργα και να τα αφήνει ατελείωτα .. βλέπε Αχελώος … και ο υπουργός να δικαιολογείται ότι αφού δεν το θέλει ο κόσμος τι να κάνω εγω; Λες και ρώτησε τον κόσμο όταν ξεκίνησε να το φτιάχνει και ξοδεύει τα δισεκατομμύρια !

Ορεινός

Ο διαφορετικός δρόμος που επέλεξε η Ελβετία για να καλύψει τις ενεργειακές της ανάγκες

Η «ραχοκοκαλιά» της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας είναι η υδροηλεκτρική ενέργεια και οι ΑΠΕ.

Γιούλα Ζαχιώτη

Έναν εναλλακτικό δρόμο, για να ενισχύσει την ενεργειακή της επάρκεια, ακολουθεί η Ελβετία εν μέσω ενεργειακού πανικού στην Ευρώπη.

Συμφωνα με το Reuters, η χώρα, που δεν ανήκει στην ΕΕ, έχει καταφέρει μέχρι τώρα να κρατήσει χαμηλά την αύξηση του πληθωρισμού της, καθώς η Ελβετία στηρίζεται στην υδροηλεκτρική ενέργεια για την κάλυψη μεγάλου μέρους των αναγκών της.

Αυτό που η υπουργός Ενέργειας της χώρας Σιμονέτα Σομαρούγκα αποκαλεί «ραχοκοκαλιά» της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

Η Ελβετία, σε αντίθεση με την ΕΕ, έχει καταφέρει να θωρακιστεί σημαντικά απέναντι στην ενεργειακή λαίλαπα και τις αυξήσεις τιμών σε φυσικό αέριο και πετρέλαιο και να συγκρατήσει τον πληθωρισμό σε χαμηλότερα επίπεδα.

Η Σομουρούγκα θεωρεί ότι η Ελβετία είναι σε πλεονεκτική θέση γιατί κατάλαβε νωρίς ότι έπρεπε να απογαλακτιστεί από τη ρωσική ενέργεια, αμέσως μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Η ενεργειακή πολιτική της στρέφεται στην αξιοποίηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, που προέρχονται από την ιδιομορφία των Άλπεων για να αναπτύξει την ηλιακή και υδροηλεκτρική ενέργεια.

Η κυβέρνηση έχει θέσει ως στόχο να λειτουργεί μόνο με ΑΠΕ έως το 2050, στο πλαίσιο της «Ενεργειακής Στρατηγικής 2050» και να ενισχύσει την θέση της Ελβετίας, ως οικονομία υψηλού επιπέδου στην καρδιά της Ευρώπης με ένα ασφαλές νόμισμα.

«Αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την ηλιακή ενέργεια και την υδροηλεκτρική ενέργεια μαζί, νομίζω ότι αυτή είναι πραγματικά η «ονειρική ομάδα» της ελβετικής παραγωγής ενέργειας», είπε η Σομουρούγκα στο Reuters.

Με νόμο υποχρεωτικά τα φωτοβολταικά

Την περασμένη εβδομάδα, το Κοινοβούλιο ψήφισε νομοθεσία για την υποχρεωτική κατασκευή φωτοβολτααϊκών σε νέα κτίρια αν και πρέπει να γίνουν σημαντικές τροποποιήσεις στο νόμο ώστε να ενταχθούν όλα τα κτήρια.

Η νομοθεσία διευκολύνει επίσης την έγκριση μεγάλων ηλιακών έργων στις Άλπεις, τα οποία θα μπορούν να πληρούν τις προϋποθέσεις για κρατική χρηματοδότηση, αν και εναπόκειται στα καντόνια να τα εγκρίνουν.

Τα φράγματα 

Το νοτιοδυτικό καντόνι του Valais, οι δυνατότητες της Ελβετίας να αξιοποιήσει την ενέργεια από τους δικούς της πόρους αποδεικνύεται από το επιβλητικό φράγμα Grande Dixence ύψους 285 μέτρων, το οποίο περιέχει περίπου 400 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού.

«Αυτό είναι αρκετό για να τροφοδοτήσει περίπου 400.000 σπίτια με ηλεκτρική ενέργεια για ένα χρόνο», δήλωσε ο Αμαντέ Μουρισιέ, επικεφαλής παραγωγής υδροηλεκτρικής ενέργειας στην εταιρεία Alpiq.

Η κλιματική αλλαγή που οδήγησε σε λιώσιμο παγετώνων στις Άλπεις λειοτυργησε θετικά καθώς μεγάλες ποσότητες νερού γέμισαν τη δεξαμενή του φράγματος.

Η Σομαρούγκα υποστηρίζει οτι η ενεργειακή κρίση της Ευρώπης έκανε τους Ελβετούς «πολύ πιο συνειδητοποιημένους ότι πρέπει να έχουμε περισσότερη παραγωγή και περισσότερη αποθήκευση ενέργειας στη χώρα μας. Και ο πιο σωστός δρόμος περνά από την επέκταση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας».

«Ολοι κάνουν λάθη. Η κύρια διαφορά είναι ότι οι επιτυχημένοι άνθρωποι μαθαίνουν από αυτά και οι αποτυχημένοι όχι».

«Τα οδυνηρά λάθη μου με μετατόπισαν από το «Ξέρω ότι έχω δίκιο» στο «Πώς μπορώ να ξέρω ότι έχω δίκιο;». Μου έδωσαν την ταπεινότητα που χρειαζόμουν για να ισορροπήσω το θράσος μου».

Ray Dalio, δισεκατομμυριούχος που στα 73 του πλέον, αποχώρησε από την θέση του co-chief investment officer στην Bridgewater Associates, ενός από τα μεγαλύτερα και πιο επιτυχημένα hedge funds στον κόσμο.

Είναι καλύτερα να είσαι σιωπηλός και να θεωρείσαι βλάκας παρά να μιλάς και να αίρεις κάθε αμφιβολία.
Αβραάμ Λίνκολν, 1809-1865, Αμερικανός πρόεδρος

 

•Ο Ακαρ θέλει κάποια στιγμή στη ζωή του να πάρει τα ηνία της Τουρκίας. Αυτό είναι σαφές τόσο στις δηλώσεις όσο και στη γλώσσα του σώματος.Το πότε και το πως είναι άγνωστο. Όμως όταν μας απειλεί αυτός το πράγμα σοβαρεύει.Έχει πολύ καλύτερη επίγνωση του τι λέει,έχει αίσθηση κινδύνου, μιλάει δυο γλώσσες, είναι χιλιόμετρα ευφυέστερος από τον Ερντογαν, με στρατιωτική εκπαίδευση σε κεμαλικο περιβάλλον,πιο κοσμοπολίτης, με λόγο που είναι έξυπνα στρογγυλός,κυκλοτερός, εναλλασσόμενος σε σχέση με το βαρβαρικό, ανατολίτικο, τραχύ και ακαλλιέργητο μέχρις αφέλειας λόγο του Ερντογαν. Όταν μιλάει ο Ακαρ πρέπει να αποδίδουμε μεγάλη σημασία. Όταν μας απειλεί είναι σήμα άμεσου κινδύνου.
•Τι σχεδιάζουν οι Τούρκοι; Είμαι πεπεισμένος ότι σχεδιάζουν μια πολεμικής φύσεως εμπλοκή με τρόπο που να φαίνεται ότι η Ελλάδα είναι η επιτιθέμενη. Αυτή είναι η στρατηγική Ακαρ. Πως;
•Η πρώτη περίπτωση,η πιο ελεγχόμενη ,είναι να στείλουν γεωτρύπανα να ψάχνουν κοχύλια και αχινούς παραβιάζοντας την Ελληνοαιγυπτιακη ΑΟΖ και πλησιάζοντας τα παραλία της Κρήτης όσο τους παίρνει. Περιμένουν να τους πάρει φαλάγγι ένα δικό μας πλοίο και να αρχίσει το θερμό επεισόδιο.
Η δεύτερη είναι ένα ακατοίκητο νησί. Από καιρό ορέγονται τη νήσο Ανθρωποφάγος στο σύμπλεγμα των Φούρνων. Λογικό. Είναι δυνατόν να υπάρχει Ανθρωποφάγος και να είναι Έλλην και όχι Τούρκος;δεν μπορούν να το χωνέψουν. Δεν προτιμούν τη νήσο Κουτσουλιά στα Αντιψαρα.  Θα κάνουν αποβατική άσκηση θα αποκλείσουν με πλοία το νησί και θα περιμένουν τα δικά μας να σπάσουν τον αποκλεισμό με ναυμαχία κι από πάνω με αερομαχίες. Να το θερμό επεισόδιο. Ανθρωποφάγος και Κουτσουλιά.
•Το τρίτο δεν το συζητώ. Απόβαση σε μικρό αλλά κατοικούμενο νησί. Οινουσες; Αγαθονησι;  Καστελόριζο; Αν το κάνουν η Ελλάδα είναι σε πόλεμο.
•Όλα αυτά για να αναβάλλουν τις εκλογές τους για ένα χρόνο. Είναι στριμωγμένοι στα σχοινιά. Ο επίσημος πληθωρισμός είναι 90%. Ο κόσμος στενάζει. Ο Ανθρωποφάγος είναι μια λύση.

Πάνος Μπιτσαξής

Η φωτό είναι από το βιβλίο του Βαγγέλη Μίχα.

Δυνατή ομάδα!

Λίμνη Βουλιαγμένης