•Το παράγγελμα «να χυθεί άπλετων φως» το θυμάμαι να προκύπτει σε κάθε σοβαρή δημόσιας φύσεως υπόθεση από τότε που ήμουν νεοσσός στη δικηγορία και αδιαλείπτως μέχρι τώρα. Κάθε φορά που το ακούω μειδιώ αδιοράτως και αναμιμνήσκομαι διαφόρων που έζησα ως δικηγόρος.
•Τις πιο πολλές φορές η αξίωση του «φωτός» προερχόταν από το έρεβος. Το έρεβος ήταν και είναι τριών ειδών. Το έρεβος όσων πιστεύουν πλανωμενοι ότι έχουν αιώνια και υπερβολική δύναμη,πολιτική η οικονομική η και τα δυο.Το έρεβος της άγνοιας κινδύνου.Το έρεβος της υπόγειας μάχης συμφερόντων. Όμως ερχόταν πάντα, ή έστω σχεδόν πάντα , η στιγμή που οι φωτοδότες οπισθοχωρούσαν. Όπως ακριβώς το είπε,ο Καβάφης. «Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία. Ποιος ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει». Και να προσθέσω «ποιους θα δείξει» και για «ποιο πράγμα θα τους δείξει».
•Άλλωστε η αξίωση του φωτός έχει και μεταφυσική διάσταση. Γι αυτό και πάντα με διασκεδάζει και την παρακολουθώ στις επιμέρους εκφορές λόγου από Πρωθυπουργούς, αρχηγούς αντιπολίτευσης, επιχειρηματίες και παράγοντες. Είναι θεία επιταγή. Έξω από τις ανθρώπινες δυνατότητες.
«ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, καὶ πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω του ύδατος …καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς και εγενετο φως…καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς, ὅτι καλόν· καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους»
•Ας αφήσουμε το φως έξω από τη πολιτική ρητορική.Υπάρχουν στην Αθήνα δικαστές και θα κρίνουν.Κι ας μιλήσουμε πρακτικά για το πως θα αλλάξει κάτι που υπήρχε από απαρχής Ελληνικού Κράτους και εξακολουθεί απτόητο.Τις παρακολουθήσεις. Ποια κυβέρνηση δεν το έκανε; Πέστε μου μια. Αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα. Η ισορροπία και ο έλεγχος .Αυτό όμως ελάχιστα η ελλιπώς τίθεται από τους λάτρεις του φωτός. Με μισόλογα και με ασάφειες. Γιατί οι ρόλοι εναλλάσσονται και πρόκειται για ένα έργο που έχει παιχτεί και ξαναπαιχτεί χιλιάδες φορές. Η μήπως δεν το ξέρουμε;

Π.Μπιτσαξής

Φθινοπωρινές σκηνές στα βόρεια της Πάρνηθας !

1972

τρύγος στην θέση παλιάμπελα στο χωριό Κόκκινος

2010 demko insurance

1978 :Τα νερά της λίμνης Μόρνου σκεπάζουν τα τελευταία σπίτια στην αρχαία Καλλίπολη 

Απόσπασμα συνέντευξης του Κώστα Χατζή στην lifo στην Αργυρώ Μποζώνη

• ……..Τότε, όταν τελείωνες το δημοτικό, έδινες εξετάσεις για το γυμνάσιο, ήταν οκτώ τάξεις. Εγώ έδωσα και πέρασα, αλλά ήταν αδύνατον να πραγματοποιήσω το όνειρό μου γιατί ήμασταν πολύ φτωχοί. Ούτε σήμερα θέλω να το αποκαλύψω, δεν θα πω. Και αφού το όνειρό μου είχε βουλιάξει, έδωσα εξετάσεις να πάω σε μια τεχνική σχολή να γίνω μηχανικός, στον Ήφαιστο στην Αθήνα.

• Όταν ήρθα στην Αθήνα, είχαμε νοικιάσει ένα δωματιάκι με την αδελφή μου, εκείνη πήγαινε στην τρίτη γυμνασίου. Δούλευα σε ένα μηχανουργείο και μετά βρήκα ότι ήταν καλή δουλειά στα σκουπίδια, στον Άγιο Ιερόθεο, εκεί ήταν γεμάτο ντενεκέδες που τους πρεσάραμε και γινόντουσαν μπάλες για το χυτήριο.

• Εκεί που νοικιάζαμε, σπιτονοικοκυρά ήταν μια γυναίκα που δούλευε σε σπίτια και είπε ότι ήθελαν σε ένα σπίτι υπηρέτη άντρα, όχι γυναίκα. Έτσι πήγα στα δεκατέσσερα να δουλέψω στο σπίτι ενός αρεοπαγίτη, του Δούνια, στην πλατεία Κάνιγγος, και έμαθα να κάνω παρκέ, να φτιάχνω καφέ, να σιδερώνω, μάζευα το νερό σε κιούπια. Σε αυτό το σπίτι πρώτη φορά έφαγα σουτζουκάκια με πουρέ, τον κάνανε σε ένα μεγάλο ξύλινο γουδί, με γάλα. Δοκίμασα και μου άρεσε τόσο πολύ, αλλά δεν ήθελα να το φάω, ήθελα να μπορούσα να το πάω στη μάνα μου και στον πατέρα μου, είναι ζωντανή αυτή η ανάμνηση και συγκινούμαι που το συζητάμε. 

• Μου είχαν δώσει ένα δωμάτιο σε μια σοφίτα μια σταλιά, ίσα που χώραγε το κρεβάτι. Όμως γύρω-γύρω ήταν βιβλία. Και τι δεν διάβασα εκεί, γιατί τα βιβλία είχανε πολλά λεφτά τότε. Εκεί μέσα διάβασα μέχρι την «Πολιτεία» του Πλάτωνα, και άλλα που ήταν απαγορευμένα, και Μαρξ και Ένγκελς. Όταν διαβάζεις αυτά, βλέπεις ότι δεν υπάρχει σύστημα που να μην είναι προδομένο από γεννησιμιού του. Αγάπησα πολύ το διάβασμα και μου έσωσε με έναν τρόπο τη ζωή, αλλά έπαψε και να με ενδιαφέρει οποιοδήποτε πολιτικό σύστημα, οποιοδήποτε θρησκευτικό σύστημα. Το προσπέκτους της δικής μου ζωής είναι η Αγία Γραφή, εκεί που δεν υπάρχει πίεση και καταδυνάστευση, και διαβάζοντάς τη μπορώ να ζω και να αντέχω τις δοκιμασίες. 

• Με ενοχλεί όταν ακούω «είμαι χριστιανός» και δεν έχουν διαβάσει την Αγία Γραφή, «είμαι δημοκράτης» χωρίς να έχουν διαβάσει τι είναι η δημοκρατία. Αν στην υδρόγειο υπάρχουν δυο-τρεις λαοί που ξεχωρίζουν, ο ένας είναι ο  Έλληνας. Αλλά δεν έχουμε παιδεία. Υπάρχουν Έλληνες που μεγαλούργησαν, που δεν τους ξέρουμε σήμερα, κανένας δεν ασχολείται. Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής, ο Μητρόπουλος, η μεγάλη Κάλλας, πού είναι αυτοί; Ποιος τους ξέρει σήμερα, με εξαίρεση ίσως την Κάλλας; Κανένας δεν ασχολείται να μάθουν και οι επόμενοι.

• Διάβασα πολύ, όχι για να λέω ότι έχω γνώσεις, αλλά για να δικαιολογήσω αυτό που ήθελα να γράψω. Εμένα με μάγεψαν ο Παλαμάς και ο Σικελιανός, ο Παπαδιαμάντης, ο Σουρής, ο Σούτσος, ο Γρυπάρης, οι ποιητές όλοι και αυτά τα «έκλεψα» στη στιχουργική μου. Κακοφαίνεται στη γυναίκα μου και στον μαέστρο να το λέω έτσι, αλλά δεν είμαι αυτόφωτος, είμαι ετερόφωτος, έχω μια ανθολογία του Αποστολίδη και από εκεί σημειώνω και μελετώ. Μα θα σας πω ότι από όσα διάβασα, κανένας δεν έφτασε τον Μακρυγιάννη, που ήξερε δυο γράμματα, το συντακτικό του όμως κανένας δεν το έφτασε.

• Ο Καβάφης δεν μου άρεσε γιατί έγραφε ποιήματα για το πάθος του. Αισθανόμουν άσχημα, όμως μια φορά, στη Θεμιστοκλέους νομίζω, πούλαγαν βιβλία και καινούργια και μεταχειρισμένα στα σεντόνια, στον δρόμο. Ήταν φτηνά και μπορούσα να τα πάρω και τότε αγόρασα τους ψαλμούς του Δαβίδ στη δημοτική κάποιου Λάβδα –τότε, εγώ, αφού ήμουνα αριστερός, μιλούσα τη δημοτική– και ένα δοκίμιο για τον Καβάφη. Το διάβασα, διάβασα και τους «Βαρβάρους» και τον αγάπησα και κατάλαβα ότι είναι μεγάλος ποιητής και όχι εξαιτίας του πάθους του. Όπως μεγάλος ποιητής νομίζω είναι ο Μιχάλης Κατσαρός, που υπήρξα τυχερός και τον γνώρισα.

• Πριν αρχίσω να ασχολούμαι με τη μουσική, ήθελα δουλειά. Πήγα μέσω ενός γνωστού μας στο Εθνικό Ίδρυμα που ήταν κάτω από την εποπτεία της Φρειδερίκης, στη Φιλελλήνων, και με έστειλαν σε ένα καράβι, τον «Μαχητή», που ήταν για τα φτωχά παιδιά που σπούδαζαν ασυρματιστές, αρμενιστές, ηλεκτρολόγοι, μηχανικοί. Εγώ πήγα για αρμενιστής, έβγαλα και δίπλωμα και φυλλάδιο. Πριν μπαρκάρω πήγα στη Λιβαδειά, αλλά εκεί με περίμενε μια μεγάλη περιπέτεια. Ένα βράδυ σε ένα σπίτι τραγούδησα στην κιθάρα αντάρτικα και την άλλη μέρα το πρωί με έπιασαν. Πάει και το φυλλάδιο και όλα. Κλείσαν όλες οι πόρτες για πάντα, μιλάμε για το 1955. Αφού είχα μάθει λίγη κιθάρα, δεν είχα πού να πάω, και λέει η μάνα μου «πήγαινε με τον πατέρα σου και τον παππού σου». Δούλεψα με μεγάλους καλλιτέχνες σε γάμους, πανηγύρια, αυτό με σκότωνε, έκλαιγα, γιατί είχα διαβάσει δυο πραγματάκια, δεν μπορούσα τον μηχανισμό, το πατριωτικό τραγούδι, τον αμανέ, το τσάμικο. …….

*Ο Κώστας Χατζής είναι Έλληνας τραγουδοποιός, με Ρομική καταγωγή.

 

Είναι ένας εκ των τεσσάρων καλύτερων οινολόγων στον κόσμο

– Εξηγεί πώς ένα μπουκάλι κρασί μπορεί να πουληθεί 78.000 ευρώ

Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη

Δημήτρης Δανίκας 

 

Με το αλκοόλ, ομολογώ, δεν τα πάω καλά. Μάλιστα δεν καταλαβαίνω όλους εκείνους που καθημερινά καταναλώνουν τόνους αλκοόλ. Πάσης φύσεως. Όμως το κρασί είναι νέκταρ. Κάτι διαφορετικό. Μεταξύ μας, τώρα, ζήτημα είναι αν ημερησίως πίνω μισό ποτήρι ροζέ. Ενίοτε λευκό και κόκκινο. Τέλος πάντων.

Κάπως έτσι και έχοντας στο μυαλό μου την περίπτωση του κυρ Γιάννη του Μπουτάρη, έπεσα πάνω στα ετήσια βραβεία «ΑΡΓΩ», που από το 2014 ανακοινώνονται από το υπουργείο Εξωτερικών. Για τις εξαιρετικές επιδόσεις Ελλήνων της αλλοδαπής. Διαφόρων κατηγοριών. Όπως Ανθρωπισμού, Αθλητισμού, Καινοτομίας, Γαστρονομίας και άλλα.

Ο συμβολισμός της μυθολογίας της Αργούς έχει να κάνει με το χρυσόμαλλο δέρας. Δηλαδή σπουδαίοι Έλληνες παντού. Σε όλες τις γωνιές της Γης. Πάμε παρακάτω.

Κάπως έτσι, διαβάζοντας για την περίπτωση του Κυριάκου Κυνηγόπουλου, ενός εκ των τεσσάρων καλύτερων, σπουδαιότερων της Οινολογίας ανά τον κόσμο – βραβευμένος και αυτός. Με το βραβείο Γαστρονομίας. Διότι ο εν λόγω τύπαρος είναι, εκτός των άλλων, ιδιοκτήτης του Οινολογικού Εργαστηρίου Bourgoundia στην περιοχή της Βουργουνδίας.

Γι’ αυτό κι εγώ άρχισα να τον αναζητώ. Και όταν τον βρήκα, τηλεφωνικώς εννοείται, ταξιδεύοντας οδικώς από Ιταλία προς τον μόνιμο προορισμό του στη Βουργουνδία, έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Τέτοια περίπτωση ούτε μία στο εκατομμύριο.

Φανταστείτε δηλαδή ένας Έλληνας να είναι το αφεντικό που καθορίζει την επεξεργασία, τις γεύσεις και τα αρώματα κρασιού από τη Γαλλία. Τρελό.

«Ο παππούς με πήγαινε στ’ αμπέλια»

Το πρώτο που του είπα είχε να κάνει με έναν μεγάλο αμπελώνα στην Αρκαδία. Μαζί με τη Φανή Κούτρα.
«Η Φανή ξεκίνησε μια προσπάθεια στον αμπελώνα του Καμπά στην Αρκαδία, όπου ήδη υπήρχε το μοσχοφίλερο. Στη συνέχεια φύτεψε Pinot Noir της Βουργουνδίας. Ακόμα φύτεψε Μαυροτράγανο, την κόκκινη ποικιλία τη Σαντορίνης και επίσης Amaro Montenegro. Εγώ τη συμβουλεύω».

-Και στη νότια Γαλλία;
«Δώδεκα χιλιάδες στρέμματα στη νότια Γαλλία, ενός παλιού μεγάλου παίκτη της Γαλλίας, του Ζεράρ Μπεφράν. Ενας από τους μεγαλύτερους αμπελουργούς της νότιας Γαλλίας. Ο μονάρχης». 

-Σκίζουμε δηλαδή.

Ο Κυριάκος Κυνηγόπουλος γεννημένος στη Θεσσαλονίκη. Καθαρός Μακεδόνας.

«Ο παππούς μου, από την πλευρά της μητέρας μου, ο Χρήστος, είχε αμπέλια. Τότε οι Αμπελόκηποι ήταν πραγματικά αμπέλια. Ο πατέρας μου από τη Σμύρνη, απ’ αυτούς που εγκαταστάθηκαν στην πατρίδα το 1939. Ο παππούς μου, λοιπόν, από τα δεκατρία εγγόνια μόνο εμένα έπαιρνε από το χεράκι και με πήγαινε στα αμπέλια να τα δω όλα, μέχρι τον τρύγο. Γι’ αυτό τον λόγο το 1977 πήγα στη Γαλλία να διαλέξω σε ποιο πανεπιστήμιο θα καταλήξω. Όμως τελικά έμεινα στη Θεσσαλονίκη και φοίτησα στη Σχολή Τεχνολογίας Τροφίμων, ειδικά στο μάθημα Οινολογίας, με καθηγητή τον Βαγγέλη Σουφλερό».

-Και πώς βρεθήκατε στη Βουργουνδία;
«Πέντε χρόνια αργότερα πήγα στη Βουργουνδία, με στόχο να σπουδάσω και στη συνέχεια να επιστρέψω. Τελικά έμεινα εκεί για τις επόμενες, ανώτερες σπουδές, κάτι σαν μάστερ, και στη συνέχεια ακόμα τρία χρόνια έρευνας για διδακτορικό μέχρι το 1988. Και όλα αυτά τα χρόνια των σπουδών πήγαινα στα εργαστήρια και παρακολουθούσα. Ας πούμε, πήγαινα και δούλευα σ’ αυτό το εργαστήριο το ΒSV (Bourgogne Service Vins). Εκεί στον τρύγο, έκανα σπουδές συμβουλευτικής. Εκεί ξεκίνησα το επάγγελμα που κάνω σήμερα. Και το 1988 έγινα διευθυντής. Ημουν μόλις 29 ετών. Στο μεταξύ το εργαστήριο πουλήθηκε σ’ ένα τεράστιο ελβετικό γκρουπ, το Societe General de Sourvegnont. Στην Ελλάδα τα γραφεία τους βρίσκονται πίσω από το Χίλτον. Δούλεψα γι’ αυτούς δεκαεπτά χρόνια και μετά τους αγόρασα. Δηλαδή τον Δεκέμβριο του 2005 αγόρασα το οινολογικό εργαστήριο».

-Μία από τις πιο αλησμόνητες στιγμές της διαδρομής σας;

«Όταν στις 30 Νοεμβρίου του 1994 με ψήφισαν Άνθρωπο της Χρονιάς για το επάγγελμα του οινολόγου».

-Ποιοι σας ψήφισαν;
«Οι σπεσιαλίστες δημοσιογράφοι που ψηφίζουν για τις προσωπικότητες της χρονιάς».

-Με ποιο κριτήριο; 
«Επειδή έκανα τη μεγάλη αλλαγή στα κρασιά της Βουργουνδίας».

-Δεν είμαι σχετικός με την οινολογία, αφήστε δε που δεν μ’ αρέσει το αλκοόλ, σε ποια αλλαγή αναφέρεστε;
«Στα κόκκινα έδωσα ένα καινούριο σχήμα. Εννοώ στην οινοποίηση του σταφυλιού που λέγεται Pinot Noir. Για παράδειγμα, ζήτησα να κάνουν μια εκχύλιση, δηλαδή η ζύμωση να μη γίνει αμέσως στο σταφύλι, αλλά να βγουν τα χρώματα, τα αρώματα και οι μικρές γλυκές βελούδινες τανίνες».

Παρένθεση: σύμφωνα με τους ειδικούς, οι τανίνες είναι σημαντικό συστατικό του κρασιού. Η παρουσία τους γίνεται αισθητή και στο άρωμα ως τη γεύση του τελικού προϊόντος. Αυτές οι τανίνες προέρχονται από τα ίδια τα σταφύλια, αλλά και από τα δρύινα βαρέλια στα οποία συχνά παλαιώνουν τα κρασιά. Οι επαγγελματίες του κρασιού πρέπει να είναι προσεκτικοί με την περιεκτικότητα σε τανίνες στο κρασί, καθώς η υπερβολική ή πολύ λίγη ποσότητα μπορεί να επηρεάσει τη γεύση. Κλείνει η παρένθεση.

-Πώς γίνεται αυτή η επεξεργασία;
«Αυτό γίνεται χάρη στην παραμονή του σταφυλιού μέσα στον μούστο με τη διαδικασία της αργής εκχύλισης. Ακόμα, στο δεύτερο στάδιο αυτού του σχήματος, ζήτησα να γίνει αργά η ζύμωση έτσι ώστε να παράγουμε κρασιά με περισσότερη λιπαρότητα».

-Είχατε συνεργαστεί με τον κυρ Γιάννη τον Μπουτάρη; 

 

«Φυσικά. Τον συμβούλευα κι αυτόν».

Κι όμως, ακόμα και το Καζακστάν παράγει καλό κρασί

Η διαδρομή του Κυριάκου Κυνηγόπουλου σε συμβουλευτικό ρόλο δεν άρχισε στη Γαλλία, αλλά στις ΗΠΑ. Απίστευτο!
«Η καριέρα μου ως συμβούλου ξεκίνησε το 1995 στην Καλιφόρνια, στο οινοποιείο που λέγεται Newton. Χάρις σ’ αυτό τον τίτλο με ζητούσε όλος ο κόσμος».

-Μετά να υποθέσω Γαλλία.
«Όχι, μετά πήγα στη Νότια Αφρική, όπου άνοιξα ένα εργαστήριο. Επίσης το 1996 ξεκίνησα στην Τοσκάνη συμβουλεύοντας το θρυλικό Castello della Sala. Στη συνέχεια Ελλάδα».

-Ταξιδιώτης του κόσμου.
«Σχεδόν παντού. Όπως Ορεγκον, Κύπρο, Ισπανία, Ουγγαρία, Ελβετία, Βέλγιο, Αργεντινή. Ακόμα και στο Καζακστάν πήγα. Στο οινοποιείο με την ονομασία Arba Wine. Αρμπα σημαίνει άμαξα, κάρο».

-Μα είναι δυνατόν στο Καζακστάν να παράγεται καλό κρασί; 
«Κι όμως είναι. Το Καζακστάν παράγει καλό κρασί. Γιατί αυτό; Επειδή οι Σοβιετικοί, πριν εγκαταλείψουν την εξουσία, είχαν φυτέψει πολλές ευρωπαϊκές ποικιλίες σταφυλιών. Και μάλιστα είχαν εγκαταστήσει ένα υπέροχο σύστημα ποτίσματος για τα αμπέλια. Έτσι καταφέρνουν να ποτίζουν με το χιόνι που λιώνει και γίνεται νερό».

-Ποιο το καλύτερο κρασί; Ποιος ο πρωταθλητής;

«Μα θέλει συζήτηση; Φυσικά η Γαλλία. Αυτή είναι η πραγματική χώρα του κρασιού. Και θα έλεγα ότι εμείς στη Βουργουνδία βρισκόμαστε στο ρετιρέ της παγκόσμιας πυραμίδας».

-Της κρασοπυραμίδας. Και μετά τη Γαλλία;
«Πολλές οι χώρες που παράγουν υπέροχα κρασιά. Οπως η Ισπανία και η Ιταλία».

-Και εμείς στην Ελλάδα;
«Η Ελλάδα, η ανερχόμενη δύναμη. Τρέχει πολύ γρήγορα. Τώρα βρισκόμαστε στη φάση 2».

-Τι είναι αυτό;
«Στη φάση 1 ξεκινάμε με τα τεχνολογικά κρασιά. Ολος ο κόσμος λατρεύει τα κρασιά που έχουν στάνταρ χαρακτηριστικά».

-Δεν σας καταλαβαίνω.
«Ο όρος “τεχνολογικά” σημαίνει ότι με την τεχνολογία διορθώνουμε την ποιότητα των σταφυλιών από τη μία χρονιά στην άλλη. Όπως, ας πούμε, τη θερμοκρασία ζύμωσης. Έτσι φτιάχνουμε κρασί που αρέσει και που έχει αρώματα. Και που αυτά τα αρώματα στη γεύση θυμίζουν βερίκοκο, ροδάκινο, ανανά».

-Και η δεύτερη φάση;
«Στη δεύτερη φάση παράγονται κρασιά που λέγονται “βάριεταλ”».

-Πάλι σας χάνω.
«Αυτό σημαίνει ότι βάζουμε πρώτα σε αξία την ποικιλία του σταφυλιού απ’ όπου παράγεται το κρασί. Τώρα μένει να περάσουμε στην τρίτη φάση. Οπως στη Γαλλία. Αυτά, εννοώ τα γαλλικά κρασιά, ανήκουν στην κατηγορία Terroir. Δηλαδή η γεύση τους και τα χαρακτηριστικά τους εκφράζουν το έδαφος, την ποικιλία και το κλίμα της περιοχής».

Μόνο… 78.000 δολάρια η φιάλη!

Και μου εξήγησε ποιο αναλυτικά:
«Κάθε ποικιλία διαμορφώνεται ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες της περιοχής. Όπως βροχή, υγρασία, ηλιοφάνεια, συννεφιά. Κάπως έτσι διαμορφώνεται η προσωπικότητα κάθε ποικιλίας και κάπως έτσι το κρασί θυμίζει την προέλευσή του. Και όταν το δοκιμάζεις, λες: “Αυτό το κρασί είναι ένα Ασύρτικο προερχόμενο από τη Χαλκιδική”».

-Από τη Χαλκιδική; Απίστευτο! Εγώ νόμιζα πως το Ασύρτικο είναι αποκλειστικό προνόμιο της Σαντορίνης.
«Λάθος. Το ίδιο λάθος κάνει όλος ο κόσμος που νομίζει πως αυτή η συγκεκριμένη ποικιλία έρχεται από τη Σαντορίνη. Κι όμως υπάρχει παντού».

-Ποια τα καλύτερα λευκά κρασιά;
«Φυσικά το Ασύρτικο είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής».

-Και για τα κόκκινα;
«Για τα κόκκινα η αξιολόγηση είναι πιο δύσκολη. Δύο οι μεγάλες κατηγορίες στην Ελλάδα. Το Ξινόμαυρο για τη Βόρεια Ελλάδα και το Αγιωργίτικο της Νεμέας. Υπάρχουν και άλλες ποικιλίες. Οπως το Μαυροτράγανο».

Συνεχίστε την ανάγνωση του “Κυριάκος Κυνηγόπουλος: Ο Έλληνας που άλλαξε τα κρασιά της Βουργουνδίας”

Ασσάνζ και Τράγκας: βίοι αντίδρομοι

Κάθε κοινωνικό σύστημα κρίνεται ασφαλώς από τα πρότυπα και τις αξίες που υπερασπίζεται. Και οι επιλογές του δυτικού κόσμου είναι χαρακτηριστικές της διαστάσεως μεταξύ των υποκριτικών διακηρύξεων και των αληθινών του κινήτρων. Ο Τζούλιαν Ασσάνζ αποκάλυψε εκτενώς τα στρατιωτικά εγκλήματα των Αμερικανών και των πρόθυμων συμμάχων τους σε διάφορα πολεμικά μέτωπα. Ο Γιώργος Τράγκας συγκάλυψε επιμελώς τα οικονομικά εγκλήματα των Ελλήνων πλουτοκρατών και των πειθήνιων πολιτικών τους υπηρετών. Ο Ασσάνζ πίστευε ότι όποιος έχει πρόσβαση σε κρίσιμες πληροφορίες δημοσίου ενδιαφέροντος οφείλει να τις δημοσιεύει με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο, ιδιαίτερα εάν αφορούν τους ισχυρούς της γης. Ο Τράγκας πίστευε ότι αξίζει να κυνηγάς τέτοιες πληροφορίες για να τις αποκρύπτεις με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο, ειδικά αν αφορούν τους ισχυρούς της ημέρας. Ο Ασσάνζ απευθυνόταν στην αθώα συνείδηση, που δεν εκβιάζεται. Ο Τράγκας έψαχνε τη μαύρη ασυνειδησία, που εκβιάζεται. Ο Ασσάνζ έδειξε τι πρέπει να ερευνά και τι να γράφει ο σοβαρός τύπος των δυτικών δημοκρατιών για να είναι πράγματι σοβαρός. Ο Τράγκας έδειξε τι δεν πρέπει να γράφει ο εξωνημένος τύπος  για να επιβραβεύεται γενναιόδωρα από όλους τους συστημικούς παράγοντες παριστάνοντας τον σοβαρό. Ο Ασσάνζ κυνηγήθηκε ανηλεώς, έζησε τα καλύτερά του χρόνια από φυλακή σε φυλακή, κατατροπώθηκε σωματικά και εξουθενώθηκε ψυχικά σ’ έναν πόλεμο δίχως τέλος – επειδή μίλησε. Ο Τράγκας πλούτισε αισχρά, έζησε από επαύλεως εις έπαυλιν με τη βλακώδη πολυτέλεια που ορέγεται κάθε ρηχός ανθρωπάκος και αναπαύεται εν ειρήνη — επειδή σώπασε. Πληρώθηκαν δηλαδή και οι δύο ανάλογα με τη συνεισφορά τους στις κυρίαρχες (απ)αξίες του διαφημιζόμενου ως ελεύθερου κόσμου: το έγκλημα, τη διαφθορά, τη ληστρική ασυδοσία  και την εξαθλιωτική ανισότητα Πηγη: ΗΡΑΚΛΗΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ/νεο πλανόδιον

 

1950

   Ιδιαίτερα αβέβαιο εμφανίζεται το μέλλον των πουλιών, όπως περιγράφει η τελευταία Έκθεση για το Καθεστώς Διατήρησης των Πουλιών στον Κόσμο (State of the World’s Birds Report 2022), που δημοσιεύεται κάθε τέσσερα χρόνια από την Birdlife International. Ειδικότερα, περίπου ένα (1) στα δύο (2) είδη πουλιών που απαντούν στον πλανήτη μειώνονται, με τους πληθυσμούς πολλών από αυτά να έχουν συρρικνωθεί δραματικά.

      Ταυτόχρονα, ένα (1) στα οκτώ (8) είδη απειλείται με εξαφάνιση, ενώ κρίσιμοι για την επιβίωση των πουλιών βιότοποι χάνονται ή βρίσκονται σε δυσμενή κατάσταση διατήρησης.

      Όπως επισημαίνει η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, «τα πουλιά απαρτίζουν μια ομάδα ειδών με εξαιρετικά μεγάλη ποικιλομορφία και το κελάηδημά τους αντηχεί μέχρι και στις πιο απόμερες γωνιές του πλανήτη μας. Κατά συνέπεια, η κατάσταση διατήρησης στην οποία βρίσκονται αποτελεί βαρόμετρο για την υγεία ολόκληρης της Φύσης». 

      Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Έκθεσης σχεδόν το 50% όλων των ειδών πουλιών παγκοσμίως καταγράφουν μειώσεις πληθυσμών, ενώ αυξητικές τάσεις εμφανίζει μόλις το 6%.

      Την ίδια ώρα, σύμφωνα και με τα τελευταία δεδομένα του Κόκκινου Καταλόγου της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN), πάνω από 2.000 είδη παγκοσμίως, δηλαδή περισσότερα από 1 στα 8 πουλιά θεωρούνται απειλούμενα (Τρωτά, Κινδυνεύοντα, Κρισίμως Κινδυνεύοντα).

      Σύμφωνα πάντα με την Ορνιθολογική, «ανησυχητικό είναι και το γεγονός πως αυτή η πληθυσμιακή συρρίκνωση δεν περιορίζεται στην Ευρώπη και τη Β. Αμερική, εκεί δηλαδή όπου καταγράφεται και η μεγαλύτερη αλληλοεπικάλυψη κατοικημένων και Σημαντικών για τα Πουλιά περιοχών, αλλά πλέον αφορά όλα τα είδη πουλιών σε όλο τον πλανήτη -από δασικά και υδρόβια είδη στην Ιαπωνία μέχρι αρπακτικά στην Κένυα».

      Κύρια αίτια αυτών των απωλειών, σύμφωνα με τη νέα Έκθεση, είναι η επέκταση και εντατικοποίηση της αγροτικής δραστηριότητας, η κλιματική κρίση και τα ακραία καιρικά φαινόμενα, η απώλεια ή η υποβάθμιση σημαντικών βιοτόπων, καθώς και πιέσεις που ασκούνται στα πουλιά από συγκεκριμένες ανθρωπογενείς δραστηριότητες όπως η ρύπανση, η λαθροθηρία, η οικιστική επέκταση και η επέκταση των υποδομών ενέργειας.

      Στην Έκθεση παρουσιάζονται επίσης τα μέτρα που είναι απαραίτητο να υιοθετηθούν άμεσα για την αντιμετώπιση της κρίσης της βιοποικιλότητας που βιώνουμε, πολλά από τα οποία ήδη εφαρμόζονται σε πολλές περιοχές στον κόσμο. Αποφασιστικής σημασίας θεωρούνται στόχοι και δράσεις για την αντιμετώπιση των πιέσεων που υφίστανται τα πουλιά και η βιοποικιλότητα, την αποκατάσταση υποβαθμισμένων οικοσυστημάτων αλλά, κυρίως, για την αποτελεσματική διατήρηση, διαφύλαξη και διαχείριση Σημαντικών Περιοχών για τα Πουλιά και τη βιοποικιλότητα.

      Όπως σχολιάζει η Ορνιθολογική: «Παρά τη δραματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται το φυσικό περιβάλλον, τα πουλιά μας προσφέρουν λόγους να παραμένουμε αισιόδοξοι. Μας δείχνουν πως, με ουσιαστική δράση, πολλά είδη μπορούν να διασωθούν και η Φύση να ανακάμψει. Από το 2013 έως και σήμερα, η πτωτική πληθυσμιακή τάση 726 παγκοσμίως απειλούμενων ειδών πουλιών έχει αντιστραφεί μέσω δράσεων και προγραμμάτων διατήρησης στα οποία ηγούνται ή συμμετέχουν εταίροι της BirdLife. Παράλληλα, 450 Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά και τη Βιοποικιλότητα (IBAs) έχουν ανακηρυχθεί προστατευόμενες μέσω άσκησης πίεσης από οργανώσεις-εταίρους της μεγάλης Ομοσπονδίας, ανάμεσα στους οποίους και η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία».

      «Τα πουλιά μάς λένε πολλά για την υγεία του φυσικού περιβάλλοντος – αν αγνοήσουμε τα μηνύματά τους, βάζουμε τους εαυτούς μας σε κίνδυνο. Πολλές περιοχές του κόσμου βιώνουν ήδη ακραίας έντασης πυρκαγιές, ξηρασίες, καύσωνες και πλημμύρες, την ώρα που πολλά οικοσυστήματα που έχουν αλλοιωθεί από τον άνθρωπο παλεύουν να προσαρμοστούν στην κλιματική αλλαγή. Η πανδημία και η αύξηση του κόστους ζωής έχουν αναμφίβολα στρέψει την προσοχή του κόσμου μακριά από τα κρίσιμα περιβαλλοντικά θέματα, ωστόσο η παγκόσμια κοινότητα οφείλει να παραμείνει επικεντρωμένη στην προσπάθεια για την αναχαίτιση της κρίσης της βιοποικιλότητας», δήλωσε η επικεφαλής της BirdLife International, Patricia Zurita.

      Σημειώνεται τέλος, ότι η εμβληματική έκθεση βασίζεται σε δεδομένα που συλλέγουν ακούραστα ερευνητές, ειδικοί της διατήρησης και εθελοντές από όλο τον κόσμο, και συνοψίζει τα όσα μας λένε τα ίδια τα πουλιά για την κατάσταση της Φύσης και τις πιέσεις που ασκούνται σε αυτήν, δίνοντας έμφαση στα μέτρα που χρειάζεται να εφαρμοστούν άμεσα για την προστασία και την επιβίωσή τους.

Πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ

Απόφασις μετά σκέψιν ― ένστικτον βραδυπορούν.

~.~

Το Όνειρον, μήπως τυχόν δεν είναι παρά η Πραγματικότης εν εμβρύω;…

~.~

Οι παλαιοί οίνοι, ωριμάζοντες πολύ, σπάζουν ενίοτε την μποτίλλιαν. Αι παλαιαί ιδέαι, παραμένουσαι επί πολύ εντός αυτού και ανακινούμεναι ανεκτέλεστοι, σπάζουν ενίοτε το κεφάλι.

~.~

Θεέ μου, φύλαττέ με από τους ανθρώπους και ξεύρω πώς να φυλαχθώ από τα θηρία.

~.~

Οι επαίται κλέπτουν τους πτωχούς.

~.~

Α! διατί ο έρως να μην είναι αιώνιος… και διατί να παρατείνεται περισσότερον από ένα μήνα;

~.~

Πρακτικότης: το συνηθέστερον ψευδώνυμον του ανανδρία και του αχρειότης.

*

Πηγή: Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού

*Ο Μιχαήλ Μητσάκης (Μέγαρα 5 Αυγούστου 1868 – Αθήνα 6 Ιουνίου 1916) υπήρξε Έλληνας δημοσιογράφος και συγγραφέας, καθώς και ένας εκ των σημαντικότερων εκπροσώπων της Νέας Αθηναϊκής Σχολής.

του ΗΡΑΚΛΗ ΛΟΓΟΘΕΤΗ/νέο πλανόδιον 

Μοντέρνοι καπιταλιστές

Ενώ ο ιστορικός καπιταλισμός προέκυψε από τον, ομολογουμένως σκαμπρόζικο, συνδυασμό του τυχοδιωκτικού πνεύματος των corsairs-capitalists και της προτεσταντικής ηθικής, οι κατιόντες επίγονοί του έφτιαξαν ένα καινούργιο κοκτέιλ με τα πιο απεχθή συστατικά του προηγούμενου. Από τους κουρσάρους κράτησαν τη ληστρική ροπή αλλά όχι την παράτολμη διάθεση και από τους προτεστάντες τη φιλαργυρία αλλά όχι και την προθυμία επανεπένδυσης ιδίων κεφαλαίων.

Οι σημερινοί πολυεκατομμυριούχοι λοιπόν, δεν είναι τίποτε αετονύχηδες αλλά κοράκια που κόβουν κύκλους πάνω από την κάθε εθνική οικονομία, προτιμώντας να παίζουν με ξένα λεφτά και ελάχιστο ρίσκο. Ιδρύουν επενδυτικές εταιρείες σπεκουλάροντας πάνω στην πλάτη όσων τους εμπιστεύονται και εξασφαλίζουν με δωροδοκίες σκανδαλωδώς ευνοϊκούς όρους σε κρατικές παραγγελίες. Όταν οι μπίζνες πάνε καλά τσεπώνουν τα κέρδη φοροδιαφεύγοντας ανενόχλητοι κι αν το πράγμα στραβώσει καταφεύγουν στο δημόσιο για να τους ξελασπώσει με το υστέρημα των φορολογούμενων.

Οι πιο θρασείς ανάμεσά τους, τύποι σαν τον Μπερλουσκόνι, τον Τράμπ και εσχάτως τον Ρίσι Σούνακ, σκέφτονται μάλιστα ότι αφού ο δημόσιος κορβανάς έχει μετατραπεί λαθραία σε παράπλευρο ιδιωτικό τους ταμείο, ήρθε ο καιρός να επισημοποιήσουν την μετατροπή αναλαμβάνοντας οι ίδιοι τη διαχείρισή του. Μ’ αυτή τη φιλοδοξία βγαίνουν στην αγορά, ηγούνται παλαιών παρατάξεων ή φτιάχνουν νέα κόμματα και κατεβαίνουν στις εκλογές. Αντί δηλαδή, όπως συνέβαινε άλλοτε, ν’ αφήνουν το υπηρετικό πολιτικό τους προσωπικό να κάνει διακριτικά τη βρώμικη δουλειά, ανακατεύονται οι ίδιοι με τα πίτουρα — και το πιο θλιβερό: οι πολίτες των δυτικών δημοκρατιών είναι πλέον τόσο μεταλλαγμένες κότες που όχι μόνο δεν τους τρώνε αλλά τους ψηφίζουν!

•Ο Μωυσής Ελισάφ δεν είναι τυχαίος ανθρωπος.Δήμαρχος Ιωαννίνων αλλά με πορεία στην ιατρική. Καθηγητής Παθολογίας. Δεν τον γνωρίζω αλλά ακούω από παντού τα καλύτερα.

Πως μου ήρθε; Διάβαζα προ ολίγου στα Νέα ένα άρθρο του. Έπεσε στα μάτια μου εν μέσω της σαββατιάτικης βαρειάς αρθρογραφίας ο τίτλος: «να κρατήσουμε ανοιχτά τα καφενεία». Μου έκανε μεγάλη εντύπωση.

Τι είναι τούτο; Όταν το διάβασα συνειδητοποίησα για μια ακόμα φορά το πως ένας άνθρωπος που διένυσε βίο σε επάγγελμα και όχι σε κομματικά γραφεία μπορεί να διακρίνει, κάτω από την επιφανεια, το ζωτικό και το ουσιωδες για τον συμπολιτη και να προτείνει δημιουργικά. Χωρίς ίχνος φόβου μη του πουν οι «αριστοκράτες». Μα με αυτό βρήκες να ασχοληθείς;

•Στο νου του ο άνθρωπος του χωριού και της μικρής πόλης ιδίως το χειμώνα.Γράφει:

«Τα έχουν αποκαλέσει μικρά κοινοβούλια. Τα καφενεία…Στα χωριά όμως είναι αυτά που ενώνουν τους ανθρώπους. Όσο πιο μικρά είναι τα χωριά τόσο πιο σημαντικός ο ρόλος του καφενείου. Είναι αυτά που κρατούν ζωντανές τις μικρές κοινωνίες. Φέρνουν γύρω από τη σόμπα το χειμώνα ή κάτω από το πλάτανο το καλοκαίρι τους μεγάλους και τους νεότερους.Θα συζητήσουν,θα διαφωνήσουν για τα πολιτικά και τα κόμματα,θα πούνε ιστορίες, θα καβγαδίσουν για τις ποδοσφαιρικές ομάδες και στο τέλος θα φύγουν όλοι αγαπημένοι». Και το πιο σοβαρό: «Υπάρχουν περιπτώσεις όπου το κλείσιμο του καφενείου καταδίκασε στην ερημιά ένα ολόκληρο χωριό.»

Αναλύει το πρόβλημα διεξοδικά για την ασφυξία των μικρων αυτών επιχειρήσεων καταλήγοντας: «ένα από αυτά τα απλά είναι η στήριξη των καφενείων. Η αλλαγή στο ασφαλιστικό καθεστώς δεν θα αποτελέσει σίγουρα απειλή για το προϋπολογισμό της χώρας».

Έτσι ώστε να μην υπάρχουν τόποι ελληνικοί όπου οι να περνούν μέρες χωρίς να μπορούν οι άνθρωποι «να ανταλλάξουν μια καλημέρα».

•Η απλότητα, η γνώση και το μεράκι είναι πάντα το απόγειο και η κατάληξη της αληθινής σοφίας στη πολιτική δράση.

Πάνος Μπιτσαξής

Θυρανοίξια Ιερού Παρεκκλησίου στα Σκούρτα στην θέση Πάτημα

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θηβών κ. Γεώργιος τέλεσε στα Σκούρτα τα θυρανοίξια Ιερού Παρεκκλησίου επ΄ ονόματι των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, σε χώρο όπου σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής παλαιά ευρίσκετο Μοναστήρι.

Στα χθεσινά θυρανοίξια συμμετείχαν πολλοί πιστοί της περιοχής.

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.

Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.