Όλο και συχνότερα, πολιτικοί γίνονται άνθρωποι με νοοτροπία και κατάρτιση υπαλλήλου, άνθρωποι όχι απλώς ετερόφωτοι ή μέτριοι, αλλά αστοιχείωτοι, σε κάθε περίπτωση ανεπαρκείς. Είτε είναι γόνοι πολιτικών δυναστειών, είτε επαγγελματικά κομματικά στελέχη, είτε τεχνοκράτες ή αστεράκια απλανή ή διάττοντα της σόου μπίζνες – αδιάφορο. Σημασία έχει να μην έχουν γνώμη, σκέψη, παρουσία δική τους. Τα ιδιωτικά συμφέροντα τους προωθούν και εκείνοι τους προσφέρουν πειθαρχικά τις υπηρεσίες τους.

Φυσικά, τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να επιφέρουν καμιά ουσιώδη μεταβολή στα πράγματα, απλώς ακολουθούν την πεπατημένη. Αντιγράφουν το εγχειρίδιο, εκφωνούν τους ίδιους λόγους, φωτογραφίζονται με το ίδιο χαμόγελο. Όπερ και το ζητούμενο… Αρκεί να δει κανείς το πολιτικό προσωπικό των Βρυξελλών για να πάρει μια ιδέα. Ή τα υπουργικά έδρανα μιας όποιας ευρωχώρας.

Κωστας Κουτσουρέλης