Το φθινόπωρο με τα απίθανα χρώματα της φύσης μας καλεί στο ύπαιθρο. Αν περάσετε πρωί-πρωί Σαββατιάτικα από την Ομόνοια θα δείτε ένα ολόκληρο στόλο από πούλμαν να ετοιμάζονται για τη μεγάλη φυγή. Τι γινόταν όμως με τους προγόνους μας;
Θωμάς Σιταράς
Εκδρομή» για όλα τα μέρη του κόσμου σημαίνει σπορ, πεζοπορία, λιτό φαί, καθαρός αέρας, φυσική ζωή.
Εκδρομή για τον Ρωμιό σημαίνει ακριβώς τα αντίθετα: Χουζούρι, καλοπέραση, καλό φαί, χορός και… παρεξήγηση.
Ο ξένος πηγαίνει στην εξοχή για να αναπνεύσει οξυγόνο. Ο Ρωμιός πηγαίνει για να κλειστεί στο πρώτο καφενείο που θα συναντήσει και να παίξει εκεί ανενόχλητος το τάβλι του!
Ο ξένος γυρίζει από την εκδρομή του μ’ ελαφρύ στομάχι και με μια ευχάριστη κούραση. Ο Ρωμιός γυρίζει τύφλα στο μεθύσι και μ’ ένα στομάχι άθλιο από την πολυφαγία.
Θα τους έχετε δει τα κυριακάτικα πρωινά τους ¨εκδρομείς¨ μας. Κατηφορίζουν απ’ όλες τις γωνιές της Αθήνας για το σταθμό της Λάρισας, φορτωμένοι μ’ ένα σωρό απίθανα πράγματα.
Καλάθια, καλαθάκια, γραμμόφωνα, κουβέρτες, νταμιτζάνες, μαντολίνα, σακίδια, κιθάρες, φωτογραφικές μηχανές κι’ ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Νομίζεις ότι εκπατρίζονται τουλάχιστον για δύο χρόνια. Κι’ όμως πρόκειται να επιστρέψουν στα σπίτια τους το ίδιο βράδυ!
Μάχη ολόκληρη γίνεται για την κατάληψη μιας θέσης στο εκδρομικό βαγόνι. Έτσι όπως εφορμούν εναντίον του, νομίζεις πως βλέπεις τους πανικόβλητους κατοίκους μιας πόλης που βομβαρδίζεται, που αγωνίζονται να το σκάσουν μια ώρα αρχύτερα από τον τόπο της καταστροφής.
-Μαρία …
-Από’ δώ.
-Γεράσιμεεε …
-Πού είναι το παιδί;
-Κωστάκη, θα ξεκινήσει!
-Πρόσεχε Πελοπίδα κάθεσαι στους κεφτέδες!
-Ξεκίνησε, ξεκίνησε!
-Παναγία μου… Έμεινε ο Ζαχαρίας έξω!
Μέσα στο τρένο κιόλας αρχίζει το φαγοπότι…
Πρώτος ο απαραίτητος ¨αστείος της παρέας¨ καταβροχθίζει, έτσι, χάριν αστείου τρείς κεφτέδες. Αυτό η παρέα το βρίσκει εξαιρετικά έξυπνο και για να μην υστερήσει κι’ αυτή σε πνεύμα, ανοίγει ένα σακίδιο και καθαρίζει τα ντολμαδάκια.
Το φαγοπότι συνεχίζεται στην εξοχή. Οι κουβέρτες στρώνονται εν τάχει και οι «σπόρτσμαν» ξαπλώνονται φαρδιά-πλατειά, εκτός από μερικά ζευγάρια ερωτευμένων που με τη βοήθεια ενός βραχνού γραμμοφώνου επιμένουν να χορεύουν στα κατσάβραχα. Απ’ τις έντεκα κιόλας οι μισοί έχουν γίνει φέσι.
Στις τρείς, όταν ξυπνήσουν οι εκδρομείς θα στρωθεί ξανά μια κουβέρτα και θα παρατεθεί νέο γεύμα με τους υπόλοιπους κεφτέδες και το υπόλοιπο κρασί ¨για να μη πάνε χαμένα μια και τα φέραμε¨.
Κι’ ύστερα πάλι, ξανά ύπνος, αισθηματικά ταγκό, τάβλι και ποκίτσα. Και ποκίτσα μάλιστα! Υπάρχουν ¨αγνοί φυσιολάτρες¨ που δεν ξεκινούν αν δεν βεβαιωθούν ότι μέσα στο σακίδιό τους εκτός των κεφτέδων υπάρχει και η απαραίτητη τράπουλα.
Εννοείται πως όλα αυτά έχουν τα χάλια τους. Ο ρήγας μπαστούνι, επί παραδείγματι, είναι πασαλειμμένος με μαρμελάδα βερίκοκο και στο αβρό πρόσωπο της ντάμας υπάρχουν ακόμη καταφανή τα ίχνη της επαφής της με τους κεφτέδες.
Αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Το παιχνίδι δεν χάνει το ενδιαφέρον του.
-Τσιπ σαν βουάρ.
-Πενήντα.
-Τα ρέστα μου.
Και είναι συνηθέστατος ο παρακάτω διάλογος την επομένη της εκδρομής:
-Πως τα πήγες χτές στη Μαλακάσα Κωστάκη;
-Άστα καημένε! Τρομερή γκίνια, έχασα χίλιες πεντακόσιες…
(Βασισμένο σε κείμενο του Αλέκου Σακελλάριου για την εφημερίδα ΑΣΥΡΜΑΤΟΣ, 1939)
Θωμάς Σιταράς, Συγγραφέας-Αθηναιογράφος (FB: Σιταράς Θωμάς)